przede wszystkim ze względu na ciekawą fabułę filmu i rolę głównego bohatera, którego tak ujęła mnie osobowosć, przypadek niewątpliwie widocznej i przykrej choroby, bo która choroba nie jest w rzeczywistości przykra? Jednak właśnie to sprawiało, że nie potrafiłam chocby na chwilę oderwać sieod tego filmu. Nie było własciwie minuty, w której bym sie nudziła. Film pokazuje jak człowiek odepchnięty od swiata pomimo swojej odmiennosci potrafi w rzeczywistości wiele dla niego zrobić, a raczej dla ludzi w nim żyjacych. Powder był niewątpliwym darem od Boga, tego nie da sie ukryć, przesłanie to jest widoczne w ostatniej scenie filmu. Jednak tak naprawdę nie do końca, gdyż Powder z pewnościa nie potrafił poradzić sobie z odosobnieniem, czuł bowiem ze z pewnością zostałby zamknięty w złotej klatce, z której nie uciekłby, a byłby tylko wykorzystywany w sposób bardzo okrutny... . Kilka razy nawet w zruszyłam się ogladając ten film. Naprawdę szczerze polecam. Film warty obejrzenia.