Zgadzam się. Nie rozumiem niektorych co piszą, ze to bełkot bez sensu, ze obraz jest niespojny, nielogiczny itp.
Wszystko zostalo dobrze poukladane i tak jak piszesz, kluczem do rozwiazania calosci jest oddzielenie jawy od fikcji, na poczatku nie jest to latwe, ale im dalej tym wiecej szczegółów laczy sie ze soba. Ja tak to widze: Fred był chorobliwie zazdrosny o swoją żonę, ale jego glownym problemem bylo to, ze mial schizy, nie byl do konca zdrowy. Juz na poczatku mozna przeczuc, ze jest cos nie tak. Te kasety to bylo wszystko jego sprawka, ale nie mogl tego skapowac, bo to robila jego zla strona osobowosci, ktorej nie kontrolowal, bo to zdrowy czlowiek nie byl. Co lepsze na przyjeciu sam ją poznaje, ale nie jest jeszcze tego swiadom, ze tak naprawde to on. Caly czas niswiadomy zabojstwa zony zostaje skazany na smierc i ostatnie godziny zycia spedza w celi i tu się zaczyna robic jeszcze ciekawiej. Fred narkresla sobie nowa rzeczywistosc w ktorej jest mlodym chlopakiem, wszystko pięknie, ladnie, jednak niestety prawda go dopada i na koncu jak zmienia się w pierwotną postac siebie jest juz wpelni swiadom swojego czynu, dokladnie wie, ze ten gosciu poznany na przyjeciu to tak naprawde on sam. A ostatnia scenę uwazam za symboliczna, Fred uciekajacy autostrada dokladnie wie co go czeka.
Świetny thriller, ale co się dziwic jesli wziął się za niego nie kto inny jak Lynch, ktory tu potwierdzil, ze jest jednym z mistrzow budowania klimatu i napiecia. 8,5/10