Joko Anwar jak sam przyznaje nie ma wielu zainteresowań poza kinem. To gość który tak dużo już widział, iż ulubionego gatunku nie posiada. Jednak jakoś nie przeszkadza mu w łączeniu stylów, konwencji oraz różnych typów kina. Robi to z taką gracją, iż czasami zdarza się mu nas przerazić, a kilka minut później śmiejemy się w niebo głosy. Woli tak, niż jakby miał zrezygnować z któregokolwiek pomysłu. Wielu poległo przez takie myślenie, ale nie on.

"Pintu terlarang" nie tylko jest tajemniczym thrillerem z niespodziewanymi zwrotami akcji. To również uszczypliwa czarna komedia. Największym zaskoczeniem jest jednak niezły rys psychologiczny głównego bohatera, bo stanowi niecodzienny dodatek do kina gatunkowego. Gambir, bo tak ma na imię, to gość który mężczyzną się nie czuje, choć bardzo by chciał. Zawodzi w łóżku, daje się manipulować przez matkę i jest poddanym żony, bojąc się iż ta go opuści gdy jej się postawi. Nie mogąc poradzić sobie z własnymi problemami, nadziei upatruje w ratowaniu małego chłopca, którego maltretują rodzice. Marzenie o zostaniu wybawcą jest wszakże obecne w świadomości każdego upokorzonego faceta. Heroizm zmazałby wcześniejsze porażki. Jednak zostać bohaterem nie będzie łatwo...

Jakkolwiek sztampowe nie jest jedno z zakończeń (tak, jest ich kilka) oraz efekty bywają złe, ten obraz magnetyzuje. To wszystko zasługa talentu twórcy i egzotyki Indonezyjskiego kina, tak innego niż wszystko co dotąd widziałem.