Ten film to jak piękny prospekt kliniki eutanazyjnej. Niby wszystko piękne i estetyczne a gdzieś śmierdzi trupem. Bo jaki morał wynika z tego filmu? Że świat jest tylko dla zdrowych? Że człowiek chory nadaje się tylko do utylizacji i powinien tej utylizacji pragnąć? Że nie ma prawa być szczęśliwym? CO ZA BZDURY!
Pomijam już fakt że bohater filmu nie zasłużył sobie w najmniejszym stopniu żeby takie piękne uczucie jak pokazane w filmie dostać podane na talerzu i w świecie realnym by go nie dostał. Że w świecie realnym musiał by walczyć o swoje życie lub umarł by pogrążony w depresji.
Wkurza mnie to że ludzie nauczani są, że życie ma być lekkie i przyjemne bez jakiejkolwiek pracy nad sobą. Ze wmawia im się że niedołężni są dla innych tylko ciężarem.
Pragnę też zwrócić uwagę, że praktycznie każdy system religijny czy filozoficzny uznaje się samobójstwo za grzech. Nie ma przebaczenia dla samobójców. W chrześcijaństwie idzie się do piekła. W buddyzmie odpracowuje się złą karmę samobójcy często poprzez taki sam los (lub gorszy) w kolejnym życiu. Ludzie nie chcą o tym pamiętać. Nie chcą wiedzieć, że nic nie dzieje się bez przyczyny, że każde najmniejsze wydarzenie w życiu ma swój sens. Zwalają swoje niepowodzenia na ślepy los, przypadek a tymczasem to oni sami na ten swój los wpływają na każdym etapie życia. Pora to wreszcie sobie uświadomić. Niestety nie pomagają w tym takie filmy.