Zapewne niektórzy się ze mną nie zgodzą (co szanuję, jako że każdy ma prawo do swojego punktu widzenia), ponieważ obraz ich wzruszył, w jakiś sposób skłonił do refleksji, itd. Niestety, dla mnie jest to "filmik z przesłaniem", jawnie promujący eutanazję/traktujący ją jako jedną z opcji/ukazujący człowieka jako pana życia i śmierci. Oczywiście stereotyp katolika o wąskich horyzontach i braku empatii (matka głównej bohaterki), który niczego nie rozumie, patrząc jednowymiarowo na życie, musiał się pojawić. Nie wspomnę już o aktorstwie - irytująca Clarke grająca niesamowicie teatralnie, mdły Claflin, reszta bez ikry. Dla mnie wątłe jeden. Wielka szkoda, bo potencjał przedstawiona historia miała.

P.S. "Samobójstwo to nie pozbycie się cierpienia, to przeniesienie go na innych."