Po obejrzeniu tego filmu jestem bardziej wkurzony niż wzruszony a szkoda mi jedynie Louisy.
Dużo osób się burzy na komentarze o egoizmie zarzucając krytykującym to że „nigdy nie byli na miejscu osoby z taką niepełnosprawnością!”
Ale nie w tym rzecz.
Czemu, on JEJ to zrobił ?!
Czemu, wiedząc że NIC go nie odwiedzie od tej smutnej decyzji, dawał jej nadzieje i rozkochał ją w sobie ?!
W tych ostatnich miesiącach życia, które spędził razem z nią, egoistycznie myślał tylko zaspokojeniu swoich potrzeb nie licząc się z tym że rozbił związek i ufundował Louisie lata leczenia u psychoterapeuty (dosłownie ufundował, po to ta kasa ;)
A na koniec poprosił ją w liście o to, by nie myślała za dużo o nim wysyłając ją do Paryża… serio ?
I żeby nie było, uważam się za osobę o wysokiej wrażliwości i nie wstydzę się płakać nawet na filmach dla dzieci, ale po tym seansie, było mi jej szkoda a na niego byłem najzwyczajniej zły.

A tak na koniec tylko dodam, że o to chłodzi w kinie, by wzbudzał czasem skrajne emocje i o tych emocjach trzeba dyskutować.
Zawsze ciekawie jest poznać inny punkt widzenia ;)