Drodzy komentujący, w większości komentarzy obwiniacie Willa, że był egoista. A ja tak nie uważam.
W pełni sprawny, aktywny fizycznie mężczyzna jednego dnia traci całkowitą kontrolę nad swoim ciałem. Nagle wszyscy muszą pomagać mu w najprostszych i najintymniejszych czynnościach. Ja, ani nikt z Was, nie mam pojęcia jak bardzo musi to być uwlaczajace. Po roku intensywnej rehabilitacji odzyskał czucie w kciuku! Nie było dla niego ratunku. Przyjaciele się odsuneli, zamknął się w swojej klatce. To nie jest życie, tylko wegetacja, choćby nie wiadomo gdzie pojechał. Polozcie przed sobą ulubioną potrawę i patrzcie, gdy będziecie głodni, to się na nią w końcu rzucicie i pochloniecie. Will robił tak z życiem i nagle może tylko patrzeć. Bardzo ważne są jego słowa do Lou "Nie mógłbym patrzeć na Ciebie w tych zwariowanych kieckach, gdy byłabyś nago, nawet nie wiesz co chciałbym teraz z Tobą robić, a nie moge". On tak strasznie cierpiał.
A teraz co do egoizmu. Egoistka była Lou, pokochała Willa i chciała aby został dla niej, bo to ona będzie cierpiał, nie interesowało ja, że z jego zdrowiem będzie coraz gorzej, że za 20-30 lat będzie starsza i nie będzie miała tyle siły i cierpliwości. Później może mieliby dzieci, których Will nigdy nie mógłby przytulić, uratować gdyby coś się stało.
Na szczęście Lou zrozumiała, że tu nie chodzi tylko o nią, ale o wybór Willa, który ja rozumiem, bo nie wyobrażam sobie sytuacji, w której dni, tygodnie, lata siedzę i tylko patrzę na czekoladę, której już nigdy nie zjem, a jest na wyciągnięcie ręki, której tak naprawdę nie mam.
Pozdrawiam :)