Oto kulturotwórcza moc filmu Bresta, moc niezaprzeczalna. Trafić do ,,13 posterunku", oto wyczyn!
Niewidomy Frank Slade w świecie spłaszczonych emocji, bezbarwnych namiętności jest jak jednooki w krainie ślepców. On nie musi umieć tańczyć ale musi mieć odwagę by taki taniec zainicjować. Jest kabotynem z całą masą gorzkich doświadczeń, drwiącym z etycznych nakazów ale potrafiący pokazać klasę i maniery niedostępne większości.Postacie z filmu ożywają w jego towarzystwie. Paternalistyczno - dydaktyczny finał nieco zakłóca zachwyt nad całością ale do półki z arcydziełami, niedaleko. Good night, and good luck,esforty.
9/10

Rzecz jest marginalna, ale czy film jest oparty na jakiejś książce? I kiedy się dzieje akcja i czy pułkownik Slade brał udział w jakiejś wojnie?
stracił wzrok przy zabawie z granatami, tylko dlaczego nie urwało mu nosa czy uszu, też taka dziura w scenariuszu.

To remake włoskiego filmu o tym samym tytule z 1974 roku. Dość luźno traktujący pierwowzór, dialogi pisał na nowo Bo Goldman. Z opisu filmwebowego wynika, że scenariusz jest oryginalny. Widziałem, grali, go w polskich kinach, ale było to tak dawno, iż nie ośmielę się porównywać.
Pułkownik Slade może kłamać, wspomnieliśmy już o naturze kabotyńskiej, na temat swej ślepoty...
Życie nauczyło bardzo wiele Franka, także tego,że potrafi być bardzo absorbujące i łatwo przeoczyć szansę na przyjaźń, która wymaga wysiłku, a mając taką naturę,czasem poszukiwanie przyjaciela kończy się znalezieniem ucznia.Taki gorzki naddatek pozwalający nieco rozbroić patetyczny finał.
Ten film ciągnie w górę kreacja Ala Pacino. Doszukując się mielizn scenariuszowych psujesz sobie zabawę. Zdjęcia, montaż są klasyczne ale jak opowiedzieć tę historię inaczej?
Kilka dni wcześniej zobaczyłem ,,Imagine" Jakimowskiego i jest to dla mnie ciekawy kontrapunkt. Ukłony, esforty.

No właśnie wpadła mi do ręki książka "Poławiacze pereł" Kałużyńskiego i Raczka i wynika z niej, że autorem Zapachu kobiety włoskiej wersji jest dziennikarz Giovanni Arpino, tak całkowicie przypadkowo wyczytałem.

O przyczynie ślepoty nie opowiada przecież sam Slade tyko jego bratanek (czy ktoś inny z rodziny) - kiedy Slade z Charlie'm odwiedza swojego brata i jego rodzinę - podkpiwając ze Slade'a bo go bardzo nie lubi, i nawzajem.
Do Irish_Americ (SPOJLERKI): I z tej opowieści, a także z luźnych wstawek samego Slade'a wcześniej i później, wynika że na żadnej wojnie chyba nie był. Był oficerem wywiadu kręcącym się stale przy politykach, i chyba tylko na terenie USA, i bywalcem salonów. I imprezantem całą gębą - chlał, i zarywał i dymał (albo próbował wydymać) wszystko co się rusza. Przecież chwali się przed Charlie'm jakie to zna hotele i lokale w NYC. Taka to była ta jego służba wojskowa (i za to został zdegradowany - o 1 czy 2 stopnie). Między innymi pewnego razu z kumplem po pijaku bawili się granatami i... jeden wy*bał, zabijając kumpla a jego oślepiając. Że mu nic nie urwał - pewnie miał po prostu dużo szczęścia (jakie często zdarza się mieć pijanym - innym wyrządają szkodę a sobie wcale albo tylko trochę). I była mowa o tym że granat nie wybuchł jemu czy kumplowi w rękach tylko najpierw się poturlał.
Przynajmniej ja tak to odebrałem (że Slade nigdy na wojnie nie był).
I jak ktoś napisał w innym poście - Slade chyba żyje z poczuciem że spieprzył swoje życie, może też ma wyrzuty sumienia o śmierć kumpla, ale nie chce się do tego przyznać, próbuje uciec przed tym.
Jednym z przejawów tego jest jego szorstkość w zachowaniu i wulgarność (częściowo ale chyba tylko częściowo odziedziczona po wojsku). Ale obcując z Charlie'm - normalnym i niezepsutym chłopakiem - ma momenty kiedy odsłania inne oblicze - "miękkie podbrzusze". :)