Zatańcz ze mną/film/Zata%C5%84cz+ze+mn%C4%85-2004-1034892004
pressbook
Inne
Treść
Prawnik z Chicago John Clark (RICHARD GERE) wiedzie niemal idealne życie. Ma piękną żonę (SUSAN SARANDON), którą kocha, odniósł sukces zawodowy, wychował dwójkę wspaniałych dzieci. I teraz… dzień pracy zawsze wygląda tak samo, dojazd do niej jest męczący, a rodzina nie ma czasu by wspólnie spędzać czas. Zastanawia się, czy tak już będzie zawsze? Pewnego wieczora wracając z pracy, wysiada bez namysłu z pociągu. Nie mówiąc nikomu, w tajemnicy zaczyna uczęszczać na lekcje tańca. Wkracza w nowy w świat pełen emocji, muzyki, nowych przyjaźni i namiętności. Całe życie tego poważnego człowieka ulega zmianie. Ta ciepła i romantyczna komedia ZATAŃCZ ZE MNĄ to remake japońskiego filmu o tym samym tytule. W nowej wersji występują: Richard Gere, Jennifer Lopez, Susan Sarandon i Stanley Tucci. Każdego wieczora John Clark w drodze z pracy widzi w oknie szkoły tańca Miss Mitzi - młodą nauczycielkę tańca (Jennifer Lopez), z zagubionym wyrazem twarzy. Zaciekawiony jej spojrzeniem, wysiada pewnej nocy z pociągu i zapisuje się na lekcje tańca dla początkujących. Początkowo jest nieśmiały i niezgrabny. Wydaje się, że jego ruchy nigdy nie nabiorą gracji. Jednak wkrótce taniec staje się jego pasją, wielką przyjemnością i ucieczką od monotonii życia. Niespodziewanie w szkole tańca spotyka swojego pracownika, który tak jak on, ukrywa taneczne hobby (STANLEY TUCCI). John nie jest gotów powiedzieć żonie o swojej pasji do tańca w obawie, iż ta pomyśli, że nie jest spełniony w małżeństwie. Ale jego tajemnicze zachowanie, wynikające z sekretnych przygotowań do największych zawodów tanecznych w Chicago, wzbudza w Beverly podejrzenia. Wynajmuje ona detektywa, który początkowo myśli, że John o romans. Już wkrótce John odkryje, że nie wystarczy tylko gonić za swoimi marzeniami. Sztuką jest móc się nimi z kimś dzielić. “ZATAŃCZ ZE MNĄ nie opowiada tylko o zabieganym człowieku, wkraczającym w świat tańca" - mówi reżyser Peter Chelsom. “Opowiada o ludziach, którzy dzięki tańcowi odkrywają, kim naprawdę są i kim chcą być". Od początku zwracałem uwagę na fakt, że film nie jest tylko historią o tańcu. Taniec tylko idealnie ją uzupełnia."
O filmie
W 1996 roku, oryginalna wersja ZATAŃCZ ZE MNĄ (“Dansu Wo Shimasho Ka"), według scenariusza i w reżyserii Masayuki Suo, zdobył serca japońskiej publiczności. Była to opowieść o przeciętnym, ciężko-pracującym Japończyku, który owładnięty przeczuciem, iż przeoczył coś w życiu i małżeństwie, uczęszcza w tajemnicy na lekcje tańca. Wkrótce ze sztywnego, przygnębionego samotnika zmienia się w dotkniętego magią tańca mężczyznę. Pełen komediowych postaci i porywających tanecznych sekwencji "Dansu Wo Shimasho Ka" porusza każdego. Film zdobył 13 japońskich odpowiedników Oscara. Wyświetlany był na całym świecie. Stał się przebojem w Stanach Zjednoczonych i Europie. Pośród tych, którzy poruszeni byli oryginalnym filmem znalazła się scenarzystka - Audrey Wells. Zafascynowana była tym, jak zapracowani ludzie odnajdują w sobie pasję w dzisiejszych, trudnych czasach. Ta historia opowiadała nie tylko o szukaniu konwencjonalnej miłości, ale odkrywaniu radości ze spełnienia jednego z najskrytszych marzeń, jak też o przywróceniu wiary w udane, szczęśliwe małżeństwo ludzi w średnim wieku. Wells zaczęła pracę nad adaptacją ZATAŃCZ ZE MNĄ na język angielski. Zdała sobie wkrótce sprawę, że ze względu na różnice kulturowe nie będzie można pozwolić sobie na dosłowne tłumaczenie z japońskiego. Cała kultura otaczająca tę historię musiała zostać zmieniona. Przenosząc miejsce akcji do USA, wplotła amerykańskie poczucie humoru. Szkole tańca dodała chicagowski klimat. Przede wszystkim jednak przerobiła główne postacie. W przypadku Johna Clarka chodziło o jego własną definicję, tego kim może być poza byciem ojcem i prawnikiem. Wells określa Clarka jako typowego, miejskiego Amerykanina profesjonalistę. To typ mężczyzny, który wszystko robi bardzo dobrze, ale zapomniał o marzeniach. Dopóki nie przekroczył progu szkoły tańca." To samo dotyczy pozostałych postaci w filmie. Rzeczą, która nie uległa zmianie było to, że scenariusz koncentrował się na emocjach ludzkich podczas tańca towarzyskiego w ramionami partnera, który zna każdy twój ruch. Wells umiejscowiła taniec w centrum opowiadania. Fabuła i emocje wyrażone są w tym filmie przez gesty i ruchy, jakie towarzyszą w tańcu. Połączenie pięknych scen tanecznych, porywającej komedii i poruszającej historii o życiu i miłości zaowocowało tym, że producent Simon Fields i reżyser Peter Chelsom zdecydowali się nakręcić film zaraz po otrzymaniu scenariusza. Czuli, że nowa wersja ZATAŃCZ ZE MNĄ będzie gwarancją najwyższej klasy rozrywki. “Ludzie mogą identyfikować się z tym opowiadaniem" - wyjaśnia Fields. “To nie jest film o zdesperowanym człowieku, którego życie się zmienia. To film o człowieku, któremu tak jak wielu z nas, dobrze się powodzi. Ma dobrą pracę, kochającą rodzinę i udane małżeństwo. Lecz pewnego dnia natrafia na tę zadziwiającą twarz wyglądającą ze szkoły tańca Miss Mitzi i zaczyna się zastanawiać, czy może coś jeszcze w życiu osiągnąć? W opowiadaniu tym uwielbiam zestawienie elegancji i wdzięku tańca towarzyskiego z normalnym życiem na przedmieściach Chicago." Chelsom dodaje: “W scenariuszu Audrey Wells lubię to, że ludzie uczęszczają do szkoły tańca w przeświadczeniu, że nauczą się tańczyć. Tymczasem uczą się czegoś więcej. Każda postać kryje jakąś tajemnicę. Wszystkie postacie ulegają przemianom tylko dlatego, że pewnego dnia jeden mężczyzna wysiadł z pociągu, aby pobierać lekcje tańca z dziewczyną, którą zobaczył w oknie. Lubię przyczynę i rezultat tego przesłania. " Fields i Chelsom znali oryginalną wersję filmu i byli pod wrażeniem tego, w jaki sposób Wells umiejscowiła akcję filmu po drugiej stronie Oceanu Spokojnego. To pozwoliło odzwierciedlić amerykańską energię w poszukiwaniu satysfakcji poza zawodowej i poza rodzinnej. Chelsom zauważa: "Oryginalny film przedstawia japońskie tabu na temat bliskości w tańcu. Oczywiście nie ma tego w amerykańskiej wersji. W amerykańskim filmie scenarzystka przełamuje inne tabu.: każdy ma prawo podnieść rękę i głośno krzyknąć, że jest nieszczęśliwy ponieważ nie spełnił swego marzenia. John Clark żyje prawie w idealnym świecie, ale nie żyje własnym życiem. Zdaje sobie sprawę, że coś pomiędzy nim a jego żoną zatrzymało się i teraz napędzany jest przez nową pasję. To piękna finezyjność tego filmu." Chelsom został również poruszony możliwością uchwycenia magii tańca towarzyskiego. Pochodzi z Blackpool w Wielkiej Brytanii - uznanej Mekce tańca towarzyskiego. "Nikt nie może wyjechać z Blackpool bez docenienia przyjemności jaką daje walc, rumba i foxtrot. Prawie każdy w Blackpool chodził do szkoły tańca" - wyjaśnia Chelsom. Fields także uległ urokowi tańca towarzyskiego. Wyjaśnia: “W Wielkiej Brytanii, taniec towarzyski jest częścią kultury i jest aktualnie postrzegany jako sport. Kiedy dorastaliśmy, każdej niedzieli oglądaliśmy przez dwie godziny tańce towarzyskie. Kręcenie filmu o magii tańca wydawało się czymś wspaniałym." Każdy ze stylów tańca towarzyskiego jest niepowtarzalny. Niesie inne emocje i odwołuje się do innego nastroju, od czystego erotyzmu rumby począwszy, do intymnego uroku walca. Taniec towarzyski jest formą sztuki, którą odkrywa Chelsom.
Dobór obsady
Do roli Johna Clarka – spokojnego, ciężko pracującego prawnika, który pewnej nocy wysiada z pociągu i decyduje się zrealizować swoje marzenie by tańczyć, filmowcy potrzebowali kogoś wyjątkowego. Potrzebowali aktora pewnego siebie i charyzmatycznego. “Wiedzieliśmy, że do roli Johna nie szukamy kogoś w stylu ‘Willy Lohmana, czy też przeciętnego mężczyzny klasy średniej" - wyjaśnia Field. “Szukaliśmy gwiazdy. Bazując na tych kryteriach filmowcy dotarli do Richarda Gere, który całkiem niedawno zdobył nagrodę Złotego Globu za rolę prawnika w filmie “Chicago." “Interesujące w odgrywanej przez Richarda postaci jest to, że nigdy nie był on w centrum uwagi. Był głową rodziny, ojcem, szefem. Dopiero teraz ma czas wyłącznie dla siebie. Z początku nieśmiały, z czasem zaczyna się otwierać, co pięknie przedstawił Richard." Rola bardzo spodobała się Gere’owi. “Myślę, że to był taki rodzaj doświadczenia, z którym każdy z nas miał kiedyś do czynienia, jadąc samochodem, pociągiem czy lecąc samolotem. Nagle spostrzegasz tę osobę i zaczynasz być świadomym tego, że możesz stać się częścią jej świata" - mówi Gere. “Najbardziej interesujący jest moment, kiedy John decyduje się na działanie, co pociąga za sobą tylko same pozytywne konsekwencje." Kontynuuje: “Nie sądzę, aby na początku John był w stanie sprecyzować, co jest nie tak w jego życiu i małżeństwie. To coś innego niż niezadowolenie. Wyzwaniem dla aktora było przedstawienie tego. Melancholia nie jest czymś, co można zagrać dosłownie – nie da się pokazać melancholii na twarzy. Do wewnętrznych odczuć Johna podszedłem bardziej jak do swego rodzaju wewnętrznego poruszenia, którego na początku nawet nie rozumie, a które pcha go do zrobienia czegoś szalonego, lecz to właśnie powoduje, że jego życie idzie w całkiem nowym kierunku." Gere’owi również spodobał się temat ZATAŃCZ ZE MNĄ jak stać się tym, kim się zawsze marzyło. Szczególnie lubił ideę łączącą zespół aktorów, z których każdy podczas tańca odkrywa swoja inną stronę – zarówno komediową jak i tę poważną. “ Każda postać w szkole tańca jest inna, a studio Panny Mitzi staje się dla nich ich własnym cudownym światem" - komentuje Gere. “Lecz również jest tam przyjaźń i wzajemna akceptacja. Myślę, że John zauważa, że wszyscy ze szkoły począwszy od Pauliny do Verna, marzyli kiedyś o innym życiu, ale teraz znaleźli się na etapie, w którym nie wierzą w spełnienie swoich marzeń. W trakcie filmu, wszyscy raz jeszcze stawiają czoło swoim marzeniom. Myślę, że w rzeczywistości wszyscy możemy się z nimi raz jeszcze zmierzyć." Chociaż Gere nie jest profesjonalnym tancerzem, od występu w “Chicago," jest zakochany w tańcu, wolności i radości jaką on niesie. “Emocjonalne i psychologiczne wymagania prawdziwego otwarcia się partnerowi w tańcu, stawanie się wrażliwym na każdy jego ruch, odkrywanie głębokich emocji w celu wyrażenia siebie są fantastyczne" - komentuje. “To właśnie, dlatego ciągle kochamy Freda Astaire, gdyż jego wdzięk i otwarte serce ciągle nas poruszają. To właśnie to coś w tańcu daje taką moc." Kolejnym wyzwaniem dla Gere’a było przedstawienie zblazowania po tylu latach związku. “Nie jest to typowa dysfunkcja związku" - zauważa Gere. “Naprawdę myślę, że Clarkowie są typową amerykańską rodziną, w której nic złego się nie dzieje, lecz masz przeczucie, że nie wszystko jest takie jakie być powinno. Susan Sarandon jest rewelacyjna w roli Beverly - żony Johna. Rola jej polegała głównie na wyrażeniu oczekiwań, do czego doprowadzi kryzys egzystencjalny jej męża." Do roli Beverly filmowcy wybrali Susan Sarandon, gdyż jest uosobieniem kobiecości i inteligencji. Chelsom zauważa: "Susan rozróżnia granicę pomiędzy odkrywaniem dogłębności filmowego tematu i komediowym do niego podejściem. Z przykrością akceptuje fakt wykluczenia z życia rodzinnego męża. Przejmuje się śmiesznymi psychozami, wzmagającymi się w momencie utraty zaufania do męża. To dobroć jej postaci naprawdę zdobywa serce widzów. Nie zrobiła nic złego i nie może zrozumieć zachowania męża. Jest typem żony, która naprawdę troszczy się o swoją rodzinę, ale odkrywa, że nie może zapewnić mężowi tego, czego on chce w tym momencie. " Do roli Pauliny - nauczycielki tańca, która straciła inspirację, Peter Chelsom chciał znaleźć atrakcyjną aktorkę, która miała podstawy profesjonalnego tańca. To doprowadziło go do Jennifer Lopez. Chelsom uważał, że jej pasja do tańca jest nieocenioną zaletą dla filmu. “Myśleliśmy, że koniecznym będzie zaangażowanie aktorki, która pojmuje ciałem i duszą, czym jest taniec - mówi. “Jennifer jest uosobieniem tak cudownej tancerki, że naprawdę zaczynasz wierzyć, że mogłaby być mistrzynią tańca towarzyskiego. " Filmowcy widzieli, że Lopez doda do wrażliwości swojej postaci własną, silną osobowość i zmysłowość. "Jennifer wnosi do filmu mnóstwo entuzjazmu i pikanterii" - mówi Fields. Lopez była zaintrygowana scenariuszem nie tylko z powodu tańca, ale również ze względu na przedstawienie niezwykłych inspiracji u zwykłych ludzi. “Uwielbiam portrety tych różnych typów osobowości, które wspólnie realizują swoje marzenia" - mówi. “Studio tańca staje się miejscem, w którym odkrywają, kim są, czego oczekują i za czym tęsknią. Co najważniejsze, taniec oferuje cudowne miejsce, do którego mogą się udać, aby o wszystkim zapomnieć." Inną ważną postacią, która wywarła wpływ na Johna Clark jest Stanley Tucci. Wcielił się on w rolę Linka Petersona, nielubianej osoby z firmy prawniczej Johna, który nocą ćwiczy swoje ulubione latynoskie tańce. Tucci z wielką chęcią chciał zagrać tę komiczną rolę tak inną od wcześniejszych. "Uwielbiam Linka. Moim zdaniem nikt nie jest tylko jedną osobą. Nikt nie jest tym, za kogo się podaje publicznie czy też przed swoją rodziną. Każdy kryje jakąś tajemnicę" - mówi. “Możliwość zagrania kogoś, kto ma dwie osobowości, które potem łączą się w jedną, jest naprawdę pasjonująca. Dodatkowo jest to też niesamowicie zabawna rola." Richard Gere był pod wrażeniem tego jak Tucci ożywia postać Linka. "Stanley wniósł wiele inwencji, kreatywności i odwagi do swojej roli, co jest naprawdę czymś niesamowitym". Pośród innych kolegów Johna ze szkoły tańca jest też Chic, który zapisał się na lekcje, aby podrywać kobiety. Bobby Cannavale, wychwalany za rolę w “Dróżniku" gra postać, która nazywa “chodzącym hormonem." Cannavale wyjaśnia: “Teoria Chica jest taka, że jeśli jakimś cudem może stać się świetnym tancerzem, to zamierza mieć kobiety tam, gdzie się tylko pojawi. Pięknem tego filmu jest to, że wszyscy ci ludzie, którzy uczęszczają na lekcje tańca naprawdę są tam z innego powodu i poprzez taniec mogą to wyrazić. Chic przechodzi wewnętrzną ewolucję i uczy się wyrażać siebie w całkowicie inny sposób." Do roli Verna, który twierdził, że uczy się tańczyć dla tajemniczej narzeczonej, Chelsom wraz z Fieldsem wybrali Omara Millera, który debiutował w filmie “8 Mila". Omar przesłał Chelsomowi i Fields kasetę próbną, która ich zdaniem była "fenomenalna." Fields wspomina: "Brak doświadczenia i entuzjazm, który wniósł Omar był w tym przypadku wielką zaletą." Dla aktorki komediowej Lisy Ann Walter, rola piskliwej Bobbie - partnerki Johna podczas zawodów, przeniosła ją w czasy kiedy jako nastolatka uczyła się w szkole tańca Arthura Murray. Wspomina: "Uczyłam się foxtrota, rumby, walca, lindy, quick stepa, swinga do momentu, kiedy moja mama odkryła, że miałam wyjechać z chłopcami na zawody do Południowej Ameryki i powiedziała, że nie pojadę!" Bobbie jest kobietą, która rozczarowała się mężczyznami tak wiele razy, że sprawia wrażenie ciągle podirytowanej i rozżalonej. Lecz poprzez taniec uczy się, że aby osiągnąć sukces trzeba najpierw zaufać partnerowi. Musisz uwierzyć, że twój partner nie roztrzaska twojej głowy, nie przewróci Ciebie czy też, że nie pozwoli abyś wyglądała śmiesznie. Bobbie musi się tego nauczyć i przechodzi swoistą przemianę." “Potrzebowaliśmy kobiety, która z jednej strony wyrażałaby swoje emocje, a z drugiej w pełni koncentrowała się na tańcu. Lisa wydała się idealna do tej roli" - powiedział producent Simon Fields. Kolejni aktorzy, którzy uświetnili ten film to: weteran Richard Jenkins, który wcielił się w postać prywatnego detektywa, który ma śledzić Johna Clarka; Nick Cannon - w roli błyskotliwego asystenta detektywa oraz wytworna aktorka teatralna Anita Gillette - jako właścicielka szkoły tańca Pannny Mitzi. Dla Anity Gillette, ekscytujące w filmie jest to, co dzieje się z postaciami, które bez względu na to kim są, osiągają sukces na parkiecie. “Myślę, że wspaniałą rzeczą w graniu Panny Mitzi jest to, że kiedy wychodzi z kimś na parkiet, zaczynają dobrze się bawić, otwierać się… i wtedy wszystko jest możliwe" - mówi Gillette.
Układy taneczne
Kiedy ustalona została już kwestia obsady, rozpoczęła się najtrudniejsza część. Kluczowym zadaniem było zamienienie poważnych aktorów w bardzo dobrych, pełnych wdzięku tancerzy z komediowymi zdolnościami. To nie był musical, w którym członkowie obsady byli proszeni o nauczenie się tylko jednego stylu choreografii –w zamian każdy aktor musiał przejść przyspieszone szkolenie w tańcach towarzyskich w dziesięciu różnych stylach. Aby zrealizować tę misję, Peter Chelsom sprowadził znanego australijskiego choreografa John O'Connella. Jest on jednym z najbardziej znanych mistrzów tańca na świecie. Ostatnio pracował nad choreografią przeboju Baza Luhrmanna “Roztańczony buntownik" i “Moulin Rouge." Lecz tym razem praca przy tym filmie była zupełnie czymś innym. Na parę miesięcy przed rozpoczęciem zdjęć rozpoczęło się szkolenie aktorów. “Na początku prowadziliśmy podstawowe badania, jeżdżąc z jednych zawodów w tańcach towarzyskich na drugie, przypatrując się najlepszym" - wspomina Fields. “Byliśmy pod wrażeniem ich ogromnego poświęcenia i zaczęliśmy zdawać sobie sprawę ile pracy trzeba będzie włożyć, aby nauczyć aktorów tańczyć na tyle dobrze, aby mogli być wiarygodni na scenie." Aktorzy przyjęli to wyzwanie z zaskakującym entuzjazmem i ciężko pracowali przez kilka miesięcy. Richard Gere rozpoczął próby z trenerem z Nowego Jorku praktycznie od castingu. Mimo prezentowanego w "Chicago" talentu tanecznego, Gere przeszedł wcześniej odpowiednie szkolenie. Posiada naturalne umiejętności lekkoatletyczne – zdobył stypendium gimnastyczne w college’u i ćwiczył Tai Chi. John O’Connell uważa, że ogromna praca, jaką włożył Gere uczyniła go ulubieńcem publiczności. Jennifer Lopez pamięta opowiadania o intensywnych treningach Gere’a. "Pracowałam przy innym filmie, ale dochodziły mnie słuchy o tym, że tańczy w Nowym Jorku" - wspomina. “Słyszałam, że trenował po osiem godzin dziennie! Pomyślałam, o mój Boże! Muszę mu dorównać!" Gere po zakończonych zdjęciach dalej trenował, czasami nawet do 3-4 rano. Im więcej uczył się o prawdziwym, konkursowym stylu tańca towarzyskiego, tym bardziej uzmysławiał sobie, że będzie musiał ciężej pracować. “Sądzę, że niewiele osób rozumie, jak trzeba być wysportowanym, aby temu podołać" - wyjaśnia. “Mam na myśli to, że taniec jest rozważany jako dyscyplina olimpijska i że komicznie wygląda, gdy jest wykonywany przez amatora. To naprawdę poważna sprawa." Dla Gere’a najtrudniejszym tańcem był walc, który był mocną stroną Johna Clarka. “Jest powolny i pełen wdzięku" – komentuje - “Musisz kontrolować całe swoje ciało, aby dobrze go zatańczyć. To prawie tak jak Tai Chi, które sprawia wrażenie wielkiej prostoty, podczas gdy wykorzystujesz i kontrolujesz wszystko, czym dysponujesz. Po zakończeniu tańca byłem cały spocony mimo tego, że sprawiałem wrażenie jakbym unosił się nad ziemią." Gere miał też lekcje tanga z Jennifer Lopez. Tango jest klasyczną formą sztuki, posiadającą własny język. Jest też bardzo sexy i pełne zmysłowości. Chelsom chciał, aby Richard pokazał swoją klasę w tańcu. Gere był pełen uznania dla pracy Lopez. “Aby zatańczyć tango z takim amatorem jak ja, potrzebowałem wspaniałomyślnej, cierpliwej i pełnej wdzięku partnerki, jaką była Jennifer. “Nauczyłem się również, że najtrudniejszym w tańcu nie są kroki, ale to żeby przedstawiał on jakąś historię." Podczas pracy przy ZATAŃCZ ZE MNĄ Gere zaobserwował, że ciężka praca członków ekipy podczas zdjęć zbliża ich do siebie. “Lubię ciężką pracę" - komentuje. “Lubię też, gdy inni ciężko pracują. Komfortowo czujesz się z osobami, które tak jak ty wkładają wiele pracy w to co robią. To owocuje poczuciem wspólnych starań i należytego efektu." Cała ekipa czuła więź i rosnące napięcie. Choreograf John O'Connell tak zauważa: "W tańcu towarzyskim główny nacisk kładzie się na precyzję. Zaangażowaliśmy nauczycieli, którzy mieli pomóc aktorom osiągnąć zamierzony cel. Taniec towarzyski jest zupełnie inny od tańca indywidualnego. Musisz nauczyć się być kimś innym, aby reagować na ruchy partnera i współpracować z nim. Trudno to osiągnąć. “ Nawet dla Lopez, która jest doświadczoną tancerką, utrzymywanie dyscypliny jaką niesie taniec towarzyski, była nie lada wyzwaniem. "To zupełnie coś innego" - komentuje. “Możesz znać kilka innych styli tańca, ale ciągle czujesz się jak dziecko, kiedy zaczynasz naukę tańca towarzyskiego. Lecz jedną z rzeczy, która mnie urzekła w tańcu, było to jak wiele zabawy on dostarcza i mam nadzieję, że byłam w stanie oddać to w filmie. Jak tylko zaczynasz tańczyć, czujesz się jakbyś unosiła się nad ziemią." Ulubionym stylem tańca Lopez było tango, które odgrywa kluczową rolę w przyjaźni pomiędzy jej postacią a rolą graną przez Richarda Gere. “Tango jest bardzo zdecydowanym i pełnym namiętności stylem tańca". Dla pozostałych członków ekipy lekcje tańca były niezwykle intersujące i pasjonujące, ale wymagały większego niż się spodziewali fizycznego zaangażowania. Stanley Tucci wspomina: “Wiedziałem, że to będzie trudne, ale nie wiedziałem, że aż tak. "Dla Tucci największym wyzwaniem nie było wykonywanie skomplikowanych ruchów, ale dodanie czegoś ekstra do swojego wykonania. Pragnął jakoś wyrazić humor granej przez siebie postaci. O'Connell przyznaje, że Tucci był ulubionym jego uczniem: "Cieszyłem się, że miąłem w ekipie kogoś takiego jak Stanley. Aktor, który stara się być zabawnym podczas tańca mógłby się ośmieszyć. Ale Stanley został obdarzony wrodzonym talentem komicznym. Sugerowałem mu, aby spróbował specjalnych kroków, lecz Stanley wykonywał je po swojemu." Bobby Cannavale rozpoczął swoje lekcje tańca nie mając żadnego doświadczenia w tej dziedzinie. Bobby miał problem z koordynacją ciała i umysłu. Zauważa: "Najtrudniejszą dla mnie częścią nie był taniec, ale wcielenie się podczas tańca w graną przeze mnie postać." Jednakże, jak tylko Cannavale wkroczył na parkiet i nauczył się kroków, zdał sobie sprawę, że taniec jest imponującym narzędziem aktorskim. “Nie możesz grać tylko twarzą podczas tańca" - zauważa. “Najbardziej ekscytujące jest to, że ciało wnosi tak wiele do tego, co chce przekazać aktor." Omar Miller jak tylko dołączył do ekipy, musiał przejść stosowne szkolenie w zakresie tańca i z przyjemnością odkrył, że uwielbia taniec. "Jak tylko zostałem zaangażowany do tego projektu, byłem nim zafascynowany i wyobrażałem sobie, że sceny taneczne będą kręcone przy użyciu jakichś sztuczek lecz niestety w tym filmie nie mogło być mowy o żadnych mistyfikacjach. Czy widzicie moje wirujące nogi? Tak, to ja." “Zdarzało się, że na początku spędzałem cztery godziny ćwicząc tylko jeden krok, ale byłem wytrwały i pewnego dnia wszystko zaczęło się układać w całość. Odkryłem, że taniec jest bardzo wciągający" wspomina. Lisa Ann Walter sadziła, że może mieć przewagę nad innym członkami ekipy, ze względu na jej wcześniejsze doświadczenia ze szkoły tańca Arthura Murray. Jednak próby fizycznego utrzymania formy i spokojnej postawy profesjonalnego tancerza udowodniły wielką trudność realizacji zadania. "Ustawienia ciała widoczne w prawdziwych zawodach w tańcach towarzyskich są nieprawdopodobne" - komentuje. “Jesteś wykrzywiony w nienaturalnych pozycjach i pozostajesz w nich przez parę godzin. To niesamowicie trudne, lecz też podniecające. Czułam się tak, jakbym uczyła się za każdym razem czegoś nowego i następnego dnia mogłam zrobić to sto razy lepiej." W związku z tym, że aktorzy robili postpy w tańcu, podjęto próbę chronologicznego kręcenia tylu scen tanecznych ile było możliwe, ukazując krok po kroku rozwój aktorów, począwszy od niezdarnych poczatkujących do biorących udział w konkursie poważnych zawodników. “Niestety nie zawsze mogliśmy kręcić chronologicznie. Ekipa miała naprawdę trudne zadanie balansowania pomiędzy byciem profesjonalnymi tancerzami a komicznie wyglądającymi amatorami" - zauważa Simon Fields. "Za każdym razem kiedy rozpoczynaliśmy kręcić jakąś scenę, musieliśmy korzystać z porad choreografa, który sugerował aktorom odpowiedni do sceny poziom biegłości w tańcu. To było trudne!" "Okazało się, że łatwiej jest nauczyć się tańczyć prawidłowo, niż tańczyć źle" - dodaje Richard Gere. Podczas zdjęć nad filmem, aktorzy odkrywają w sobie inspirację, jaką daje taniec, od prostej przyjemności począwszy do wyzwolenia ruchów ciała i wyobraźni. “Kiedy tańczysz odkrywasz, że nie chodzi tutaj tylko o muzykę czy kroki. Głównie chodzi o opowiedzenie pewnej historii i przedstawienie osoby. Obserwowanie tego u zawodowych tancerzy podczas tańca było wielką dla wszystkich inspiracją" - podsumowuje Bobby Cannavale. Nie tylko aktorzy musieli uczęszczać w lekcjach tańca. Reżyser Peter Chelsom zdecydował się również z nich skorzystać. “Wiele lat temu pobierałem lekcje tańca. To pomogło mi zrozumieć aktorów. Różnica miedzy mną a nimi jest taka, że nikt, naprawdę nikt nie zobaczy mnie tańczącego!"
Realizacja
W ZATAŃCZ ZE MNĄ istnieją odmienne światy. Świat pracy i życia rodzinnego Johna Clarka oraz zamknięty świat w szkole tańca. Łącznikiem tych światów jest popularny w Chicago pociąg “El". Oprócz zdjęć w Chicago, większa część ZATAŃCZ ZE MNĄ kręcona była w Winnipeg w Kanadzie. Wymagało to od scenarzystki Caroline Hasania ogromnej kreatywności przy tworzeniu dekoracji. “Na szczęście w Winnipeg wiele jest ciekawych form architektonicznych, które mają podobny do Chicago klimat" - mówi Hanania. “Musieliśmy zbudować całą konstrukcję pociągu ‘El’, jak też kilku fasad budynków, aby oddać stylową, miejską oprawę Chicago." Hanania, która współpracowała przy wszystkich filmach Petera Chelsoma, zdawała sobie sprawę, że najważniejsza będzie dekoracja dla szkoły tańca Panny Mitzi. Ten świat pełen luster i światła powstał w Winnipeg. Wyzwaniem dla Hanania było stworzenie lustrzanego pokoju, w którym mogliby również pracować reżyser Peter Chelsom i autor zdjęć John De Borman (“Ella Enchanted") i misternie oświetlić sekwencje taneczne. “Zbudowaliśmy lustra, które mogliśmy odwracać i zakrywać zasłonami" - wyjaśnia. “W ten sposób mogliśmy wedle potrzeby wybrać, kiedy i jak ich użyć." Peter Chelsom mówi, że praca nad ZATAŃCZ ZE MNĄ “była bardziej skomplikowana niż mogło się wydawać". Nawet podłoga musiała być stworzona tak, aby była zarówno wygodna dla tancerzy jak i przystosowana do nagłych ruchów kamery śledzących nogi tancerek. “Nie chciałem stosować zbyt wielu tricków kamery, bo lubię, kiedy w scenach tanecznych kamera jest biernym obserwatorem, który nagle podjeżdża bardzo blisko i ukazuje dreszczyk emocji na twarzach aktorów. Nie ma w tym filmie dublerów. Aktorzy powinni być bardzo dumni z tego powodu" – powiedział Chelsom.
Aktorzy
RICHARD GERE (John Clark) Humanitarysta, zdobywca nagrody Złotego Globu, Richard Gere jest jednym z najbardziej znanych i szanowanych aktorów swojego pokolenia. Znany jest z takich filmów jak OFICER I DŻENTELMEN (AN OFFICER AND A GENTLEMAN), NIEBIAŃSKIE DNI (DAYS OF HEAVEN), AMERYKAŃSKI ŻIGOLAK (AMERICAN GIGOLO), PRETTY WOMAN, RYCERZ KRÓLA ARTURA (FIRST KNIGHT), LĘK PIERWOTNY (PRIMAL FEAR). W 2003 roku śpiewał i tańczył w entuzjastycznie przyjętej przez krytyków filmowej adaptacji CHICAGO, w której wcielił się w postać nikczemnego prawnika Billy’ego Flynn. W styczniu 2003 zdobył swoją pierwszą nagrodę Złotego Globu w kategorii Najlepsza Rola Męska w Musicalu lub Komedii za rolę w CHICAGO. W 2002 roku wystąpił też w wysoko ocenianym thrillerze NIEWIERNA (UNFAITHFUL) w reżyserii Adrian Lyne oraz w PRZEPOWIEDNIA (MOTHMAN PROPHECIES). Urodzony w Filadelfii ujawnił swoje artystyczne zdolności w bardzo młodym wieku grając na wielu instrumentach i pisząc muzykę do kilku projektów ze szkoły średniej. Zdobył stypendium gimnastyczne na Uniwersytecie Massachusetts w Amherst, na którym studiował filozofię. Porzucił college aby kontynuować aktorstwo i w 1973 roku zdobył główna rolę ‘Danny’ego Zuko’ w londyńskiej produkcji musicalu "Grease". Potem związał się miedzy innymi z Provincetown Playhouse i Seattle Repertory Theatre., jak też występował na Broadway’u. W 1980 roku wystapił na Broadway’u w sztuce "Bent," zdobywając za rolę uwięzionego w obozie homoseksualisty nagrodę Theatre World Award. Debiutował w 1978 roku w nagrodzonym Oscarem filmie NIEBIAŃSKIE DNI (DAYS OF HEAVEN), za który uhonorowany został też włoskim odpowiednikiem Oscara. Do jego pozostałych filmowych kreacji możemy zaliczyć SZUKAJĄC PANA GOODBARA (LOOKING FOR MR. GOODBAR), BLOOD BROTHERS, YANKS Johna Schlesingera, AMERYKAŃSKI ŻIGOLAK (AMERICAN GIGOLO), OFFICER I DŻENTELMEN (OFFICER AND A GENTLEMAN), DO UTRATY TCHU (BREATHLESS), KONSUL HONOROWY (BEYOND THE LIMIT), THE COTTON CLUB, POWER, BEZ LITOSCI (NO MERCY), WITAJ W DOMU (MILES FROM HOME), INTERNAL AFFAIRS, PRETTY WOMAN, wystąpił gościnnie w RHAPSODY IN AUGUST reżyserii Akira Kurosawy, FATALNA NAMIĘTNOŚĆ (RED CORNER), SZAKAL (THE JACKAL), UCIEKAJĄCA PANNA MŁODA (RUNAWAY BRIDE), DR. T I KOBIETY (DR. T AND THE WOMEN). Gere jest utalentowanym pianistą i autorem muzyki. Jest aktywnie zaangażowany w wiele projektów. Był producentem wykonawczym DIAGNOZA ZBRODNI (FINAL ANALYSIS), MR. JONES czy też SOMMERSBY. Wieloletni uczeń i przyjaciel Jego Świątobliwości Dalai Lama, odbył wiele podróży do Indii, Nepalu, Zanskar, Tybetu, Mongolii i Chin. Jest utalentowanym fotografem, który pracował w tych regionach. Jego pierwsza książka, Pielgrzym (Pilgrim), opublikowana w 1997 roku jest zbiorem obrazów przedstawiających historię jego dwudziestopięcioletnich podróży do kolebki buddyzmu. Książka zawierająca przedmowę Jego Świątobliwości Dalai Lamy jest osobista wizją tego starodawnego i duchowego świata. Obrońca praw człowieka. Założył fundację The Gere Foundation, która wspiera wiele projektów zwłaszcza tych promujących Tybet i jego zagrożoną kulturę. JENNIFER LOPEZ (Paulina) Zdobyła szerokie uznanie występem w filmie SELENA, za udział, w którym była nominowana do Złotego Globu w kategorii Najlepsza Rola Żeńska. Wkrótce potem wystąpiła u boku George’a Clooneya w filmie Stevena Soderbergha CO Z OCZU TO Z SERCA (OUT OF SIGHT). W 2000 roku, wystąpiła w thrillerze psychologicznym CELA (THE CELL), odgrywając rolę utalentowanej pani psycholog, która musi "włamać" się do psychiki pogrążonego w śpiączce seryjnego mordercy, by uratować jego ostatnią ofiarę. Historycznym dla niej momentem był styczeń 2001 roku, kiedy to była pierwszą kobietą, której zarówno film jak i album były na pierwszym miejscu list przebojów w tym samym tygodniu. Komedia romantyczna POWIEDZ TAK (THE WEDDING PLANNER) z Matthew McConaughey stała się przebojem, a jej płyta “J.Lo" trafiła na szczyty amerykańskiej listy przebojów Billboard Top 200 Chart. Ostatnio wystąpiła w komedii romantycznej POKOJÓWKA NA MANHATTANIE (MAID IN MANHATTAN) oraz DZIEWCZYNA Z JERSEY (JERSEY GIRL) Kevina Smitha. W 2002 roku, została uhonorowana przez organizatorów międzynarodowych targów filmowych ShoWest nagrodą “ShoWest Female Star of the Year." Dodatkowo, National Council of La Raza, największa grupa adwokatów Ameryki Łacińskiej, uznała ją “Piosenkarką Roku" na (ALMA) American Latino Media Arts Awards. Zadebiutowała w entuzjastycznie przyjętym przez krytykę filmie fabularnym MOJA RODZINA (MI FAMILIA), w którym za rolę młodej matki ‘Marii Sanchez’ była nominowana do nagrody Independent Spirit Award. Do jej pozostałych filmów możemy zaliczyć DROGA PRZEZ PIEKŁO (U-TURN) Olivera Stone, POCIĄG Z FORSĄ (MONEY TRAIN), JACK Francisa Forda Coppoli, KREM I WINO (BLOOD AND WINE), OCZY ANIOŁA (ANGEL EYES) Luisa Mandoki, NIGDY WIĘCEJ (ENOUGH) Michaela Apted i ANACONDA. Tak jak Wody Allen i Sylvester Stallone użyczyła głosu w filmie animowanym Mrówka (Ant Z). Lopez wystąpi wkrótce w AN UNFINISHED LIFE Lasse Halstroma z Robertem Redfordem i Morganem Freeman oraz komedii romantycznej MONSTER-IN-LAW reżyserii Roberta Luketic (LEGALLY BLONDE) z Jane Fonda. SUSAN SARANDON (Beverly Clark) Susan Sarandon wniosła seksapil i inteligencję do każdej swojej roli. Od roli w BULL DURHAM począwszy od nominowanych do Oskara filmów THELMA I LOUISE, LORENZO’S OIL, KLIENT (THE CLIENT),ATLANTIC CITY i nagrodzonym Oskarem i nagrodą SAG Award filmie PRZED EGZEKUCJĄ (DEAD MAN WALKING). Sarandon debiutowała w filmie JOE, wystąpiła też w WIELKI WALDO PEPPER (THE GREAT WALDO PEPPER), ZAKOCHANI W MOLLY (LOVIN' MOLLY), STRONA TYTUŁOWA (THE FRONT PAGE) oraz kultowym filmie THE ROCKY HORROR PICTURE SHOW, ŚLICZNOTKA. Za rolę w filmie ATLANTIC CITY była nominowana po raz pierwszy do Oskara. Do jej pozostałych filmowych kreacji możemy zaliczyć KRÓL CYGANÓW (KING OF THE GYPSIES), THE HUNGER, THE SWEET HEARTS DANCE, COMPROMISING POSITIONS, STYCZNIOWY CZŁOWIEK (THE JANUARY MAN), BIAŁY PAŁAC (WHITE PALACE), KUMPELSKI UKŁAD (THE BUDDY SYSTEM), SUCHA BIAŁA PORA (A DRY WHITE SEASON), CZAROWNICE Z EASTWICK (THE WITCHES OF EASTWICK), BOB ROBERTS, MARGINBES ŻYCIA (LIGHT SLEEPER), MAŁE KOBIETKI (LITTLE WOMEN) i BEZPIECZNE PRZEJŚCIE (SAFE PASSAGE), PÓŁMROK (TWILIGHT), MAMUŚKA (STEPMOM); ILLUMINATA, CRADLE WILL ROCK; WSZĘDZIE BYLE NIE TU (ANYWHERE BUT HERE), TAJEMNICZY JOE (JOE GOULD’S SECRET). Niedawno wystąpiła w filmie Brada Silberlinga MILA KSIĘŻYCOWEGO ŚWIATŁA (MOONLIGHT MILE) z Dustinem Hoffman, komedii UCIECZKA OD ŻYCIA (IGBY GOES DOWN) z Jeffem Goldblum, SIOSTRZYCZKI (THE BANGER SISTERS) z Goldie Hawn. Jej ostatnimi projektami były WHAT’S IT ALL ABOUT ALFIE z Jude Law, NOEL w reżyserii Chazz Palminteri oraz ROMANCE AND CIGARETTES Johna Turturro. STANLEY TUCCI (Link Peterson) Wystąpił w filmie Stevena Spielberga TERMINAL (THE TERMINAL) z Tomem Hanks i Catherine Zeta-Jones. Za występ w sztuce "Frankie & Johnny in The Claire De Lune" nominowany był do nagrody Tony. Jego ostatnimi filmami były JĄDRO ZIEMI (THE CORE); DROGA DO ZATRACENIA (ROAD TO PERDITION), komedia Disneya WIELKIE KŁOPOTY (BIG TROUBLE), SIDEWALKS OF NEW YORK Edwarda Burns; ULUBIEŃCY AMERYKI (AMERICA’S SWEETHEARTS). Wystąpił też w entuzjastycznie przyjętym dramacie OSTATECZNE ROZWIĄZANIE (CONSPIRACY) za udział, w którym nominowany był do nagrody Złotego Globu w kategorii Najlepsza Drugoplanowa Rola Męska w Filmie Telewizyjnym czy Mini serialu oraz ŻYCIE I ŚMIERĆ PETERA SELLERSA (THE LIFE AND DEATH OF PETER SELLERS). Tucci jest też utalentowanym scenarzystą, reżyserem i producentem. Film WIELKIE OTWARCIE (BIG NIGHT), który współ reżyserował, był współautorem scenariusza jak też w którym zagrał, przysporzył mu wiele nagród, włączając Waldo Salt Screenwriting Award w 1996 roku na Festiwalu Filmowym w Sundance, uznanie Narodowego Związku Krytyków Filmowych, Independent Spirit Award, Nagrodę Krytyków Filmowych na Festiwalu Filmowym w Deauville w 1996 roku, Nagrodę Krytyków Filmowych z Nowego Jorku oraz Związku Krytyków Filmowych z Bostonu. Jego drugi film THE IMPOSTERS prezentowany była na Oficjalnej Selekcji na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1998 roku. Ostatnio wyreżyserował film TAJEMNICZY Joe (JOE GOULD’S SECRET). Do jego wcześniejszych filmów możemy zaliczyć PRZEJRZEĆ HARRY’EGO (DECONSTRUCTING HARRY) Woody’ego Allena, THE ALARMIST, ŻYCIE MNIEJ ZWYCZAJNE (A LIFE LESS ORDINARY), THE DAYTRIPPERS, POCAŁUNEK ŚMIERCI (KISS OF DEATH), PANI PARKER I KRĄ JEJ PRZYJACIÓŁ (MRS. PARKER AND THE VICIOUS CIRCLE), IT COULD HAPPEN TO YOU, RAPORT PELIKANA (THE PELICAN BRIEF), PRELUDIUM MIŁOŚCI (PRELUDE TO A KISS), BILLY BATHGATE, IN THE SOUP and NIEWOLNICY NOWEGO JORKU (SLAVES OF NEW YORK). Za rolę Waltera Winchell w filmie WINCHELL otrzymał nagrodę Złotego Globu i nagrodę Gemmy. Ma na swoim koncie wiele ról telewizyjnych i teatralnych.
Twórcy
PETER CHELSOM (reżyser) Peter Chelsom urodził się w Blackpool w Północnej Anglii. Szkolił się jako fotograf, lecz potem dostał się do szkoły aktorskiej w Londynie. Przez kolejnych 10 lat pracował jako aktor, grając w serialach telewizyjnych, filmach jak też w teatrach takich jak Royal Shakespeare Company, Teatr Narodowy i the Royal Court Theatre. Podczas gdy jego aktorska kariera kwitła, zdecydował się zabrać za reżyserię i pisanie scenariuszy. Owacyjnie przyjmowany przez krytykę reżyser nominowany był do nagrody BAFTA i zapraszany na festiwale filmowe na całym świecie, włączając Nowy Jork. Jego debiutancki, entuzjastycznie przyjęty przez krytykę pełnometrażowy film, WYSŁUCHAJ MEJ PIEŚNI (HEAR MY SONG) inspirowany był życiem irlandzkiego, charyzmatycznego tenora zdobył nagrodę Evening Standard British Film Awards w kategorii Najlepszy Debiut Filmowy. Jego drugi film UMRZEĆ ZE ŚMIECHU (FUNNY BONES) przyniósł mu uznanie krytyków i nagrodę w kategorii Najlepszy Film na europejskim festiwalu filmowym oraz nagrodę Petera Sellersa. Kolejnymi jego filmami były POTĘŻNY I SZLACHETNY (THE MIGHTY) z Sharon Stone, Gillian Anderson oparty na bestsellerowej książce Freak the Mighty, ROMANSSIDŁO (TOWN AND COUNTRY) z Warrenem Beatty, Diane Keaton, Goldie Hawn, Garry Shandling oraz komedia romantyczna IGRASZKI LOSU (SERENDIPITY) z Johnem Cusack i Kate Beckinsale. AUDREY WELLS (autorka scenariusza) Audrey Wells urodziła się i wychowała w San Francisco. Studiowała film na UC Berkeley. Komedia romantyczna POD SŁOŃCEM TOSKANII (UNDER THE TUSCAN SUN) z Diane Lane była drugim wyreżyserowanym przez nią filmem, do którego również napisała scenariusz. W 1999 roku wyreżyserowała swój pierwszy niezależny film fabularny GINEWRA (GUINEVERE) scenariusz, którego był również jej autorstwem. Film zdobył nagrodę w kategorii Najlepszy Scenariusz na Festiwalu Filmowym w Sundance, nagrodę Jury na Festiwalu Filmowym w Deauville i nominowany był do dwóch Independent Spirit Awards. Jest autorką wielu oryginalnych scenariuszy, włączając JAK PIES Z KOTEM (The TRUTH ABOUT CATS AND DOGS) i THE KID jak też komedii familijnej GEORGE PROSTO Z DRZEWA (GEORGE OF THE JUNGLE). SIMON FIELDS (producent) Simon Fields współpracuje z reżyserem Peterem Chelsom od 1991 roku. Ich wspólnymi projektami były: komedia romantyczna z 1991 roku WYSŁUCHAJ MEJ PIEŚNI (HEAR MY SONG), komedie z 1994 roku UMRZEĆ ZE ŚMIECHU (FUNNY BONES), THE MIGHTY oraz ROMANSSIDŁO (TOWN & COUNTRY). W 2000 roku wyprodukował IGRASZKI LOSU (SERENDIPITY) w reżyserii Petera Chelsom. Urodzony w Londynie w 1955 roku, uczęszczał do Stowe School. Po ukończeniu szkoły w 1974 roku pracował w Londynie przy reklamach telewizyjnych a potem, został kierownikiem produkcji w The Moving Picture Company. W 1978 roku dołączył jako producent do Jon Roseman Productions a rok później przeprowadził się do Los Angeles, aby prowadzić ich amerykański oddział. W 1981 roku wraz ze Stevenem Barron utworzył Limelight. Firma pracowała przy wideoklipach, reklamach telewizyjnych i filmach fabularnych. W ciągu 12 lat pracy w Limelight pomógł wykreować medialny wizerunek między innymi Michaela Jacksona, Madonny, Prince’a i Petera Gabriela. Fields wyprodukował też takie filmy fabularne jak WOJOWNICZE ŻÓŁWIE NINJA (TEENAGE MUTANT NINJA TURTLES ) i WYSŁUCHAJ MEJ PIEŚNI (HEAR MY SONG). MARI JO WINKLER (koproducent) Mari Jo Winkler pracował jako kierownik produkcji miedzy innymi przy takich filmach jak STARSZA PANI MUSI ZNIKNĄĆ (THE DUPLEX), KRONIKI PORTOWE (THE SHIPPING NEWS), IGRASZKI LOSU (SERENDIPITY), ŻONA AUSTRONAUTY (THE ASTRONAUT'S WIFE), MOJA MIŁOŚC (THE OBJECT OF MY AFFECTION) czy ŻAŁOBNIK (THE PALLBEARER). JOHN De BORMAN, B.S.C. (autor zdjęć) John De Borman współpracował już wcześniej z Peterem Chelsom przy filmie IGRASZKI LOSU (SERENDIPITY). Pracował też przy takich filmach jak GOŁO I WESOŁO (THE FULL MONTY), PURE, NEW YEAR’S DAY, THERE’S ONLY ONE JIMMY GRIMBLE, HAMLET, SAVING GRACE, TROJAN EDDIE, MEDIUM RARE, SMALL FACES, DZIEWCZĘTA GREGORY’EGO (GREGORY’S TWO GIRLS), W STRONĘ MARAKKESZU (HIDEOUS KINKY), THE MIGHTY, FOTOGRAF ELFÓW (PHOTOGRAPHING FAIRIES), MASZYNA ŚMIERCI (DEATH MACHINE), LAS NAMIETNOŚCI (THE PASSION OF DARKLY NOON), MURDER BLUES, UNMASKED PART 25, MURDER ON LINE ONE, którego był również producentem wykonawczym. Był nominowany do Independent Spirit Award w kategorii Najlepszy Autor Zdjęć za pracę przy filmie HAMLET i zdobył Evening Standard British Film Award w kategorii Best Technical/Artistic Achievement za W STRONĘ MARRAKESZU (HIDEOUS KINKY). Za zdjęcia do TROJAN EDDIE otrzymał na Festiwalu Filmowym San Sebastian Nagrodę Concho D’Oro Award. Jest też autorem scenariusza, autorem zdjęć i reżyserem krótkometrażowego filmu OUTING, który zdobył Gold Award na Festiwalu Filmowym w Nowym Jorku. CHARLIE IRELAND (montaż) Pracował przy takich filmach, jak: SZKOŁA STEWARDES (A VIEW FROM THE TOP), EARLY BIRD SPECIAL, LAST CALL, CISZA PRZED BURZĄ (AFTER THE STORM), 3 STRIKES, INCONCEIVABLE i WITHOUT LIMITS. Jako asystent montażysty pracował przy IGRASZKI LOSU (SERENDIPITY), ROMANSSIDŁO (TOWN AND COUNTRY), LOLITA, 101 DALMATYŃCZYKÓW (101 DALMATIONS), WODNY ŚWIAT (WATERWORLD) i MAVERICK. CAROLINE HANANIA (scenografia) Caroline Hanania ściśle współpracowała z Peterem Chelsom i zaprojektowała scenografię do wszystkich jego filmów fabularnych włączając WYSŁUCHAJ MEJ PIEŚNI (HEAR MY SONG), UMRZEĆ ZE ŚMIECHU (FUNNY BONES), THE MIGHTY, ROMANSSIDŁO (TOWN AND COUNTR) oraz IGRASZKI LOSU (SERENDIPITY). Urodzona w Libii, gdzie jej ojciec był Dziekanem na Amerykańskich Uniwersytecie w Bejrucie. Studiowała na Accademia di Belle Arti w Rzymie, gdzie przez rok pracowała jako asystent surrealistycznego artysty Mayo. Po ukończeniu szkoły artystycznej w Londynie rozpoczęła pracę w londyńskim teatrze. W biznesie filmowym debiutowała jako scenograf u boku Andrew McAlpine przy filmach takich jak THE HOUSE (Mike Figgis), PEŁNIA SEZONU (HIGH SEASON) (Clare Peploe) oraz SID I NANCY (SID AND NANCY) (Alex Cox). Przez ponad 15 lat pracowała jako scenograf zarówno w Europie jak i USA. Pracowała nad scenografią do takich filmów jak ZA MASKĄ (PAPER MASK) (Christopher Morahan), WILD WEST (David Atwood), MOLL FLANDERS (Pen Densham), LOS ANGELES BEZ MAPY (LA WITHOUT A MAP) (Mika Kaurismaki) i PODWÓJNE ŻYCIE (AUGGIE ROSE) (Matt Tabak). Jej ostatnim projektem byl film PRZETRWAĆ SWIĘTA (SURVIVING CHRISTMAS) z Benem Affleckiem. SOPHIE de RAKOFF CARBONELL (kostiumy) Sophie DeRakoff Carbonell pracowała ostatnio przy LEGALNA BLONDYNKA 2 (LEGALLY BLONDE AND LEGALLY BLONDE 2: RED, WHITE AND BLONDE). W roku 2003 magazyn Entertainment Weekly umieścił ją na liście "100 najbardziej kreatywnych ludzi w branży rozrywkowej." Do jej pozostałych filmów możemy zaliczyć komedię DZIEWCZYNA Z ALABAMY (SWEET HOME ALABAMA) (również z Reese Witherspoon), LICZĄ SIE TYLKO FRANKLINY (ALL ABOUT THE BENJAMINS) z Ice Cube, CENTRUM ŚWIATA (THE CENTER OF THE WORLD), ZBRODNIA I KARA NA PRZEDMIEŚCIU (CRIME + PUNISHMENT IN SUBURBIA), SATURNI FOUR DOGS PLAYING POKER. Pracowała przy wideoklipach artystów takich, jak: Alanis Morissette, Candle Box, REM, Rod Stewart, Robyn, Ben Folds Five, Whitney Houston, Wyclef Jean, Meshell Ndegeocello i Enrique Iglesias. JOHN O'CONNELL (choreografia) John O'Connell jest znanym na całym świecie choreografem wielu przebojów filmowych takich jak MOULIN ROUGE, ROZTAŃCZONY BUNTOWNIK (STRICTLY BALLROOM), WESELE MURIEL (MURIEL'S WEDDING) oraz ROMEO I JULIA.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.