Na pierwszy rzut oka zwyczajna historia. Kobieta znalazła odpowiednie dla siebie geny we Francji i wrobiła frajera (męża) w wychowywanie dziecka ( może dlatego mu tak łatwo wybaczyła zdradę...), ale... Ja będę bronił Brooke i śmiem twierdzić, że Brooke nie zdradziła męża! (ciekawe, co wy na ten temat myślicie?). Pomimo obrazu malowanego przez artystę (odbieram także wrażenie, że choć nie potrafię malować, to jej portret namalowałbym lepiej... z wyobraźni rzecz jasna!), który inspiruje się seksem, ani pomimo chwili grozy Brooke, po powrocie z Francji, przed drzwiami mieszkania ( jak ja się wytłumaczę mężowi???). Dowodem potwierdzającym moją teorię (a Brooke odpowie sobie sama, jak wielki frajer jest ze mnie...) jest odpowiedź na pytanie, męża ' Czy coś się wydarzyło w Paryżu? ponieważ mąż oczekiwał innej odpowiedzi, dostał opowieść jaką chciał usłyszeć! (i Brooke w czerwieni! niezapomniany widok...). Trochę mnie zdziwiło końcowe wybaczenie zdrady, ale jeśli Brooke była zakochana w mężu, to dlaczego nie... wizja macierzyństwa z ukochanym troskliwym partnerem to chyba jest dobra motywacja. Ale kto zrozumie kobiety? Zdrada dla mnie oznacza, że kobieta woli innego mężczyznę, wiec skoro ja ją kocham, to dlaczego mam stawać na drodze jej szczęścia? Niech będzie szczęśliwa z tym drugim! ... Natomiast zdrada męża, to już inna sprawa. Jeśli jestem zakochany w dziewczynie, to co miałoby mnie przekonać do orgazmu z wyrzutami sumienia? Owszem, podrywanie jest fajne. Chemia jest fajna i seks też jest fajny! Ale... Potem pojawia się refleksja, jak ja się z tego żonie wytłumaczę ??? Jeśli weźmie talerz, nóż, czy siekierę i rzuci, to jeszcze nic. Ale jak pojawi się jej smutek z tego powodu, łzy zawodu, to jak z tym żyć? Albo trzeba potem kłamać, lawirować, oszukiwać... i miało się wspaniały związek, który ja zniszczyłem sam... zdradą... Pytanie, czy można stworzyć związek kobiety i mężczyzny bez kłamstw i zdrad? Czy lepiej wiedzieć, czy nie wiedzieć? Niestety kłamstwo ma krótkie nogi. Więc czy warto? Myślę, że tutaj każdy sam sobie odpowiada na to pytanie... Muzyka! Ktoś skrytykował muzykę, ale jeśli był w sytuacji w której rodzą się podejrzenia..., kiedy wyobrażamy sobie najgorszy scenariusz, kiedy panoszy się niepewność i zwątpienie, kiedy zbieramy okruszki układanki, to te dźwięki dokładnie wprowadzają w odpowiedni nastrój podkreślając sytuację i chaos panujący w głowie. I jak to Szekspir powiedział: Ufać, czy nie ufać, oto jest pytanie... Życzę miłego oglądania filmu! Mnie się podobał i jak widać skłonił mnie do dużej ilości refleksji...