Film ten obejrzałam z trzech powodów:
1.Kraj produkcji
2.Ana Claudia Talacon
3.Lubię oglądać kontrowersyjne filmy, bo ciągle staram się znaleźć taki, który i mną by wstrząsną. Jak na razie, bez sukcesów.

„Zbrodnia Ojca Amaro” to film opowiadający o młodym księdzu wysłanym do parafii w jakiejś meksykańskiej dziurze. Jako, że film z założenia miał być kontrowersyjny, tamtejszy proboszcz jest zamieszany w szemrane interesy, starsza pani karmi Hostią kota, a młoda fanatyczka religijna, która oczywiście nosi niezwykle krótkie spódniczki, zakochuje się w naszym głównym bohaterze. Naturalnie, z wzajemnością. Niestety, Amaro, od kiedy się tam pojawia nic nie robi, tak, jak trzeba. Nie potrafi się postawić biskupowi i sypia z młodą dziewczyną. Amelia, mówiąc, że ich miłość jest cielesna miała zupełną rację. No, bo przecież tak religijny ksiądz, oddany Bogu po wsze czasy nie zrzeknie się stanu duchownego dla ukochanej. Dochodzę do wniosku, że Ojciec Benito, który także nie przestrzega celibatu, a oprócz tego ma powiązania z gangsterami jest bardziej moralny od Amara. Bo tytułowy bohater jest zwykłym hipokrytą. Wina za jego wszystkie niecne postępki spada na Bogu ducha winnego Rubena – byłego chłopaka Amelii.
Na muzykę w ogóle nie zwróciłam uwagi, więc wnioskuję, że nie była szczególna.

Podsumowanie:
Film bardzo dobrze nakręcony. Najbardziej szkoda mi było w nim tego człowieka, którego okradziono w pierwszej scenie. Najlepszą częścią tej produkcji jest imię matki Amelii – Sanjuanera. Genialne! Czemu w Polsce nie ma takich fajnych imion?
Moja ocena: 8/10