Enigmatyczny tytuł przykuwa uwagę. Niektórym może wydać się to obietnicą nietuzinkowego kina - ja nadziei z nim żadnych nie wiązałem.

"Zbrodnie umysłu" to całkiem sprawnie sklejona sensacja z sympatyczną bohaterką. Na początku filmu poznajemy zagubioną, wystraszoną dziewczynę imieniem Freya. Jakoż, że zaczyna słyszeć głosy, zostaje uznana za schizofreniczkę. W placówce do której trafia jest jednak jeden lekarz, który ma inną diagnozę, która w efekcie zaprowadzi Freyę do pewnej agencji w roli śledczego.

Film zaczyna się jak dramat psychologiczny, ale po ok. 20 minutach trafia na swoje właściwe tory - telewizyjnego filmu sensacyjnego. Produkcja oferuje typowych bohaterów, dość przewidywalną fabułę oraz całkiem niezłą intrygę. Nie ma jednak nic szczególnie charakterystycznego, co pozwoliłoby na uznanie filmu za wyjątkowy.

"Zbrodniom umysłu" brakuje bohaterów z krwi i kości oraz rozmachu. Nie jest to jednak zła produkcja - jest po prostu zbyt sympatyczna, brakuje jej nieco charakteru. Jako wypełniacz czasu sprawdza się jednak dobrze - mnie historia Frei zleciała szybko, nawet za szybko.
2/5