Całkiem przyjemne kino kryminalne z małą otoczka sądowniczą oraz zobrazowaniem politycznej batalii miedzy lewactwem, a prawą stroną polityczną. Kryminał jest lekko zarysowany, wręcz poboczny. Głównie film opowiada o rozłamie familijnej struktury z przodującą relacją ojciec-syn.

Przodującym aspektem produkcji jest zobrazowanie rozterki protagonisty oraz jego współpracy ze śledczym.
Rozłam emocjonalny następuje powoli, zaczynając od typowego szoku doznanym po uzyskaniu informacji o poczynaniach swego podopiecznego, by skończyć na uśmiechu ojca wychodzącego z więzienia po wizycie ze swym dzieckiem.
Wątek pościgu za złoczyńcą jest ledwie zarysowany, opierając się jedynie o luźne pogaduchy inspektora z ojcem poszukiwanego. Nie to jest siłą filmu, pomimo tego, że pozornie produkcja jest stricte związana z tym kryminalnym gatunkiem.
Na mały plusik zasługują wizualia. W głównej mierze obraz nabrzmiewa obszerną scenerią, dobrze rozpisując topografie lokacji w jakiej znajdują się bohaterowie.
Reżyserka jest schludna. Optycznie obrazuje natężenie, korzystając z przybliżeń lub oddaleń, w zależności od tonu sytuacji.

"L'Horloger de Saint-Paul" jest ciekawym podejściem do opisania więzi familijnych w konwencji kryminalnej.
Lokacja, solidna reżyserka czy dobre rozpisanie utraconych więzi ojca z synem - to stanowi o korzyściach nieco zapomnianego Zegarmistrza.
Na serwisie Rotten Tomatoes, film uzyskał średnią 8.1 na sześciu krytyków. Twórczość Bertranda Taverniera jest wysoko oceniana, przez co ten film może być pierwszym etapem dla kogoś, kto chciałby eksplorować dalsza twórczość owego reżysera.