Postać prezesa (Robert Więckiewicz) może być alegorią Boga.
Po pierwsze ze wszystkich postaci stoi najwyżej w hierarchii społecznej, oczywiście samo w sobie nic to nie znaczy, tylko w połączeniu z innymi argumentami nabiera jakiejś wagi.
Po drugie jest to chyba jedyna postać (no, może jedyna z bardziej znaczących), która bezpośrednio nie wyrządza nikomu żadnego zła, nawet nie jest dla kogoś niemiła.
Po trzecie identyczna scena z udziałem prezesa rozpoczyna i kończy film. Może to znaczy, że jest początkiem i końcem, alfą i omegą, istnieje ponad/poza czasem.
Po czwarte od niego wychodzi sygnał (rozmowa z detektywem, gdzie każe mu zaczynać jego działania) uruchamiający cały łańcuch zdarzeń, pierwsza kostka domina. Jest więc mocą sprawczą wszystkiego, co miało miejsce w filmie.
Oprócz tego sytuacje, w których znaleźli się bohaterowie mogły być dla nich próbą, sprawdzianem tego, czy postąpią dobrze, czy źle, mając dość jasny wybór. Chyba tylko prezes nie ma tu rozterek moralnych. No i na końcu daje kopertę z pieniędzmi akurat temu, kto najbardziej ich potrzebuje.

No to jak, skompromitowałem się rozpisując się nad tak oczywistymi rzeczami, czy jestem obłąkany widząc rzeczy których nie ma?