Stary post, jednak trudno mi nie odpowiedzieć.

Pierwsze sceny rozkładu, choćby marniejących krewetek, również mnie zniechęciły. Ale z każdym kolejnym ciałem coraz mniej przejmowałam się niemalże widocznym smrodem zwłok, a skupiałam na tym że tak wygląda prawda. Faktem jest to że jesteśmy obrzydliwi w swej cielesności, ludzie jak i zwierzęta. Na tych ujęciach widać jak niewiele w życiu magii i metafizyki, a jak wiele mięsa i ekskrementów. Myślę że pierwszym krokiem by zaakceptować ten fakt jest wyzbycie się obrzydzenia. W końcówce filmu miałam ochotę nawet pogłaskać marniejące ciało, ot, to że coś jest obrzydliwe i trudne do zniesienia, nie znaczy że nie zasługuję na czyjąś uwagę.