Ech... Tak niewiele filmów z Yutte Stensgaard (LUST FOR A VAMPIRE), a jeszcze okazuje się, że
niektóre z nich niezdatne do oglądania. "Zły" to mało powiedziane w przypadku ZETA ONE. Jak
coś podobnego mogło zostać wpuszczone do kin (w epoce przed VHS i DVD DTV)? Może szalę
przeważyły wdzięki Yutte? Z pewnością to dzięki nim Seduction przypomniało tego potworka
brytyjskiej kinematografii na DVD. Biada temu, kto je zakupi!
Yutte gra sekretarkę M, szefa sekcji MI6, wysłaną do domu najlepszego agenta wywiadu, o
znajomo brzmiącym imieniu James, w celu wydobycia od niego informacji o "aferze Zeta One".
Z Jamesa nie tak łatwo cokolwiek wydusić, najpierw trzeba zdobyć jego zaufanie, grając z nim w
rozbieranego pokera, a chwilę później idąc do łóżka... Trwa to 20 minut, a zamierzone zostało
jako prolog. Cała sekwencja wygląda jak spektakl teatru TV z okresu stanu wojennego (tzn.
widoczny brak funduszy na dekoracje wnętrz), ale nie narzekam, bo Yutte jest czarująca. Kiedy
jednak James zaczyna wreszcie przypominać sobie całą aferę, w której zresztą pełni rolę
marginalną, scenariusz pogrąża się w oparach absurdu, a niedostatki budżetowe skaczą do
oczu w każdej scenie. Dobre chęci to nie wszystko - potrzeba minimum środków do realizacji scenariusza o
kosmitkach, które porywają striptizerki, by wcielić je do żeńskiej armii Zety One, blond-dominy z
odległej galaktyki. Tak, to nie tylko parodia 007, ale również BARBARELLI, a może także horroru
erotycznego, gdyż brytyjski wywiad przesłuchuje schwytane agentki Zety w średniowiecznej sali
tortur, przykuwając do wilgotnych murów żelaznymi łańcuchami! Przychodzi na myśl słowo
"camp", ale czy warto używać podobnie wyrafinowanych terminów w stosunku do rażąco
amatorskiej ramoty? Rada dla miłośników Yutte Stensgaard - obejrzyjcie sceny z jej udziałem,
pomijając resztę. Oszczędzicie nieco czasu.