Twórcy tej produkcji znaleźli swoisty złoty środek, w stworzeniu jakby nie było filmu amatorskiego, czyli kino nieme i ekspresjonizm. Nie ma problemu z drętwymi dialogami, kiepską grą aktorską, czy gryzącym w oczy Cthulhu wygenerowanym po kosztach na komputerze, wszytko dzięki formie na którą się zdecydowali i temu że dzięki niej potencjalne wady nie gryzą w oczy a nawet w forme sie wpisują lub są przez nią wymagane.

Wszystkim którzy sa na "nie" proponuje wyobrazić sobie co stałoby sie z tym filmem gdyby był w kolorze, z głosem, i klasycznymi dla niskobudżetowych produkcji efektami specjalnymi...wyszłaby totalna kicha a tak mamy coś w miarę stylowego i przyswajalnego.

Można zarzucić tej produkcji że jest nudna ale tu właściwie ujawnia sie problem w ekranizacji jakiejkolwiek prozy samotnika z Providence czyli przewaga wyobraźni i oddziaływania na nią książek nad kinem, które nie potrafi aż tak bardzo jej pobudzić,film może czegoś nie dopowiedzieć ale to nigdy nie będzie to samo... co nie zmienia faktu że według mnie autorzy tego filmu dobrze spisali sie z tak trudnego zadania jakim jest ekranizacja prozy Lovecrafta, i także przede wszystkim film ten jest skierowany do miłośników twórczości Lovecrafta, a nie dla "elit" które ostatnimi czasy lubują sie w przywłaszczaniu sobie rożnych rzeczy i wypaczaniu ich odbioru:)...

Kończąc już, choć film przypadł mi do gustu, to jednak przy jego produkcji można było zaczerpnąć troche więcej z Nosferatu [ gra światłem ] i Doktora Caligari [ scenografia ]

mam nadzieję że nie wyszedł z tego zbyt duży bełkot i choć jedna osoba zrozumie o co mi chodziło:)