role

Początkowo to Tom Hanks miał zagrać leciwego Paula Edgecomba. Ponieważ jednak charakteryzacja okazała się mało wiarygodna, rola 108-letniego Edgecomba przypadła w końcu 82-letniemu Dabbsowi Greerowi.

Josh Brolin startował w castingu do roli "Dzikiego Billa" Whartona.

Jennifer Lopez odrzuciła rolę Melindy Moores.

Shaquille O'Neal był brany pod uwagę do roli Johna Coffey'a.

błędy w filmie

Strażnicy noszą mundury, chociaż w czasach, gdy rozgrywa się akcja filmu, strażnicy ich nie mieli.

Akcja filmu dzieje się w 1935 roku. Na ścianie wisi kwarcowy zegar. Urządzenia tego typu były wynalezione w 1927 roku, lecz nie były używane nawet w laboratoriach do późnych lat 40-tych.

Eduard Delacroix czyta "Mroczne opowieści" z listopada 1937 roku, mimo iż akcja filmu jest osadzona dwa lata wcześniej.

Do 1957 roku egzekucje odbywały się w Luizjanie tylko w budynkach sądowych, a nie więziennych.

Płeć myszy pojawiającej się w filmie zmienia się i jest to dość dobrze widoczne zwłaszcza podczas pierwszego spotkania z nią jak i podczas dzielenia się z Johnem chlebem kukurydzianym.

Dziki Bill leży na materacu, który jest na podłodze w jego celi. Kiedy Paul daje mu napój ten siada na łóżku, na którym jest już również materac.

Akcja filmu dzieje się w Luizjanie. W pierwszych ujęciach więzienia "Cold Mountain Penitentiary" w tle widać góry, mimo iż w Luizjanie nie ma żadnych gór.

Podczas egzekucji Eduarda Delacroix jedna z żarówek nad "zieloną milą", która jest między biurkiem a celą Whartona eksploduje. Kiedy później do celi Coffey'a podąża Paul żarówka świeci się nadal.

Podczas scen egzekucji Eduarda Delacroix poziom wody w wiadrze zmienia się w poszczególnych ujęciach, mimo iż Percy nie zmoczył ani razu gąbki.

Kiedy Brutal wykonuje egzekucję po komendzie do Van Haya "włączyć jedynkę" na generatorze zapalają się żarówki. Podczas egzekucji Eduarda Delacroix kiedy tą samą komendę wydaje Percy żarówki nie zapalają się.

Podczas spotkania Paula Edgecomba z Burtem Hammersmithem ten drugi mówi, iż "każdy ma prawo do obrony". W latach 30 w amerykańskim kodeksie karnym nie było takiego zapisu.

Plamy krwi pojawiają się w poszczególnych ujęciach na twarzy Harry'ego tuż po tym jak ten starł je z twarzy.

Kara śmierci poprzez krzesło elektryczne została wprowadzona w stanie Luizjana w 1940 roku. W latach 30 obowiązywało powieszenie.

W filmie słychać 3 piosenki Eddy'ego Howarda, które ten nagrał 4 października 1940 roku a więc 5 lat po czasie, w którym miejsce ma akcja filmu.

Kiedy Paul i Brutal trzymają Percy'ego na krześle elektrycznym fryzura tego trzeciego zmienia się w poszczególnych ujęciach.

Kiedy Brutal, Paul i Henry zamykają Percy'ego w izolatce wkładają mu w usta chustkę (by go zakneblować) i przyklejają taśmę. Później chustka jest już inaczej założona niż była wcześniej.

Podczas uzdrawiania Mellindy przez Johna długość piżamy kobiety zmienia się w poszczególnych ujęciach.

Percy czytając książkę o umysłowo chorych ma w niej animowanego "świerszczyka". Kiedy podchodzą do niego Paul i Brutal zamyka książkę i odrzuca ją na róg biurka. Po chwili, kiedy podnosi ją Paul ta jest otworzona (na stronach, między którymi Percy ukrył pisemko).

Na biurku strażników obok telefonu stoi mały, czarny zegar. Kiedy Dziki Bill szarpie się ze strażnikami zegar zostaje strącony na podłogę. Widać, iż jest to model Westclox Big Ben "Style 5". Model ten stworzył Henry Dreyfuss w 1939, akcja filmu ma miejsce 4 lata wcześniej.

Napięcie elektryczne stosowane podczas egzekucji (2450 V) nie byłoby na tyle wysokie, aby spowodować przepływ prądu przez suchą gąbkę. Skazany Delacroix wyszedłby z tego bez szwanku.

Gdy John Coffey jest transportowany do domu naczelnika więzienia, przez chwilę można zobaczyć w szybie auta członków ekipy filmowej.

W scenach więziennych widać jak strażnicy noszą przy sobie broń osobistą. W rzeczywistości pracownicy służby więziennej nie noszą żadnej broni ze względu na ryzyko przechwycenia jej przez więźniów.

Film pokazuje mieszane grupy czarnych i białych więźniów skutych łańcuchami, co nie miało miejsca w latach 30. XX wieku.

Po egzekucji Johna Coffeya, gdy jego zwłoki są przykrywane czarną tkaniną, można zauważyć, że jego oczy poruszają się przez ułamek sekundy.

Po śmierci Dela jego szczęki są poluzowane, ale gdy zwłoki znajdują się na noszach można zauważyć, że zęby nieboszczyka są zaciśnięte.

Podczas egzekucji Johna Coffeya, mężczyzna nie ma na głowie gąbki ani cieknącej z niej wody na twarzy.

W scenie, w której William Wharton atakuje strażników, przed pierwszym umieszczeniem w celi śmierci, można wyraźnie usłyszeć dźwięk ciosów zadawanych w głowę przez Brutala i to jeszcze zanim strażnik zadaje uderzenia.

miejsce kręcenia

Zdjęcia zrealizowano w Blowing Rock, Paśmie Błękitnym Appalachów (Karolina Północna, USA), College Grove, Columbii, Lewisburgu, Nashville, Nolensville, Shelbyville, nad rzeką Caney Fork (Tennessee, USA), w Burbank, West Hollywood i Los Angeles (Kalifornia, USA).

pozostałe

Akcja książki Stephena Kinga, na podstawie której powstał scenariusz do filmu, rozgrywa się w roku 1932, a więc 3 lata wcześniej niż akcja filmu. Pretekstem do wprowadzenia tej zmiany było wykorzystanie w filmie ujęć "Panów w cylindrach".

W rzeczywistości różnica we wzroście między Davidem Morsem i Michaelem Clarke Duncanem jest mniejsza niż jeden cal. W filmie wykorzystane zostały rozmaite sztuczki, aby bohater John Coffey (Duncan) górował jednak znacznie nad strażnikiem (Morse).

Podczas gdy znaczna część powieści Stephena Kinga dzieje się w rodzimym stanie autora - Maine (USA), akcja filmu rozgrywa się w Luizjanie (USA). Niemniej jednak, nazwisko głównego bohatera - Edgecombe - pochodzi od nazwy miasta w stanie Maine (USA).

W momencie, w którym Pan Dzwoneczek (Mr. Jingles) zostaje przedstawiony Elaine przez Paula, mysz miałaby już co najmniej 64 lata - to ponad 9 razy więcej aniżeli wiek najstarszej znanej myszy.

W filmie Paul Edgecomb opowiada historię Zielonej Mili Elaine. W książce Kinga spisuje ją. Pod koniec filmu kiedy Paul opuszcza cmentarz po pogrzebie Elaine widać za jego plecami nagrobki na których można odczytać słowa: "Greene" oraz "Story".

Tytuł filmu pochodzi od potocznej nazwy bloku śmierci "E", zwanego potocznie ostatnią milą, natomiast "zielona" wzięła się od koloru podłogi w tym bloku.

Pewnego dnia na planie pojawił się Stephen King i poprosił by usiąść na krześle elektrycznym, ponieważ chciał zobaczyć jakie to uczucie. Bardzo mu się to nie spodobało i kazał się uwolnić.

Michael Clarke Duncan nie chciał zagrać sceny, w której dotyka krocza Toma Hanksa, by uratować go od choroby. Na pomoc przyszedł worek wypełniony wodą i obydwaj aktorzy poczuli się znaczniej bardziej komfortowo na planie.

Do roli Paula Edgecomba byli brani pod uwagę Michael Keaton i Michael Douglas. Propozycję dostał również John TravoltaJohn Travolta, jednak ją odrzucił.

Akcja filmu ma miejsce w roku 1935 w Luizjanie. W jednej ze scen w radiu słychać nagranie Billie Holiday. Jest bardzo mało prawdopodobne, by w tamtych czasach stacje radiowe na Południu USA nadawały piosenki czarnych wykonawców.

Paul grany przez Toma Hanksa ma brązowe oczy. Paul w wersji Daabsa Greera ma oczy niebieskie.

Zdjęcia do filmu kręcono od lipca do grudnia 1998 roku.

W filmie nie dowiadujemy się, za co Arlen Bitterbuck i Edward Delacroix zostali skazani na karę śmierci. Z powieści Stephena Kinga, na podstawie której nakręcono film, wynika, że Delacroix był podpalaczem, gwałcicielem i mordercą, natomiast Bitterbuck zabił człowieka, z którym pokłócił się o parę butów.

Michael Jeter zatrudnił trenera w celu opanowania akcentu Cajuna.

Aby John Coffey wyglądał na większego, jego krzesło elektryczne jest mniejsze niż używane w innych scenach.