Zilustrowana pięknymi zdjęciami opowieść o współczesnej wsi i jej nietypowych mieszkańcach, których dzieli spora różnica wieku, a łączy silne przywiązanie do ludowej kultury. "Ziemia" to soczysty dokument, a jego rytm wyznaczają przyroda i regularnie zmieniające się krajobrazy. Jego twórcy potrafią dostrzec piękno nieoczywistych aspektów wiejskiego życia, nie boją się mocnych montażowych zestawień. Równie ważna jak obraz jest w tym filmie muzyka, towarzysząca bohaterom podczas kluczowych wydarzeń w życiu i pomagająca uporać się z towarzyszącymi im emocjami.

Wielogłosowy hymn na cześć wiejskich kobiet. Dojrzałych, cieleśnie i duchowo związanych z ziemią i jednoczących się w śpiewie. Wykonywane z pasją, tradycyjne pieśni zestawiano z naturą, którą rolnicy próbują ujarzmić. Surowa, autentyczna muzyka wyraża siłę, kobiecą wspólnotowość i wymianę doświadczeń, również tych trudnych. To na wzajemnej nauce wyrasta tradycja, która nie jest skostniała. Jest żywa.

Rolnictwo obecnie znajduje się w stanie przejściowym, powoli staje się biznesem - produkcją żywności. Wciąż jednak da się odnaleźć stare postawy w stosunku do ziemi, które oprócz ciężkiej i żmudnej pracy wymagają szczególnej duchowości, gdzie człowiek jest częścią przyrody, podobnie jego głos. Właśnie z tego podejścia zrodziła się tradycyjna muzyka wiejska. Chodzi tu o uczucia, które ziemia wzbudza, i które się do niej czuje. O to jak się zmienia w ciągu roku, że rodzi i że ziarno w niej umiera, o podmiotowe traktowanie ziemi. Dokument jest esejem filmowym o dużym nasyceniu emocjonalnym.