mozna rowniez dodac do Twojego komenatarza - recenzji to, ze "Zmęczona śmierć" była ulubionym filmem Mistrza Hitchcocka ;)

Oczywiście. dlatego też w swoim czasie umieściłem to w Ciekawostkach.
pozdrawiam!

To ja jeszcze dodam, że "Zmęczona śmierć" jest filmem, po obejrzeniu którego reżyserem postanowił zostać Luis Bunuel.

<<Bernhard Goetzke jako personifikacja Śmierci stworzył wspaniałą kreację. Już sam jego surowy wygląd był niesamowity. Ingmar Bergman reżyserując swoją "Siódmą pieczęć" z pewnością inspirował się jego rolą i całym filmem Langa.>>

Nie zgadzam się z tym. A nawet jeśli tak było, to z tej inspiracji nie wynikają wielkie podobieństwa między Śmiercią z dzieła Langa a Śmiercią z filmu Bergmana.

Zaczynając od rzeczy najbardziej powierzchownych, czyli od ubioru i wyglądu. Tutaj twórcy mają raczej małe pole do popisu. Ubiór Śmierci powinien nasuwać powagę jej profesji, a zatem czarny jest niemalże koniecznością. Surowy wyraz twarzy dopełnia całokształt. Na tym podobieństwa między dziełem Langa a Bergmana się kończą, a nawet już tutaj pojawiają się różnice. Śmierć u Bergmana ma jednak inny ubiór, z wysokim kołnierzem, zachodzący na głowę (nie wiem, jak to dokładnie nazwać). U Langa Śmierć ubrana jest w mniej ekstrawaganckim stylu.

Śmierć u Langa ma dość swojej działalności, przeciwnie Śmierć Bergmana. Śmierć u Bergmana droczy się z ludźmi, jest podstępna i mam wrażenie - nieszczera. U Langa Śmierć jest aż nazbyt uczciwa, ale to może dlatego, że wynik jest jej i tak znany. Każdy z nią przegra. U Bergmana Śmierć wyraźnie ciągnie do rozmowy, u Langa postać ta jest o wiele bardziej stonowana i milcząca.

Być może sam ogólny koncept pojedynku czy zakładu Śmierci ze śmiertelnym został przez Bergmana od Langa ściągnięty. Chociaż przeczą temu ciekawostki, które można tu wyczytać (Bergman miał inne inspiracje).

Generalnie - nie neguję tego, że film Langa służył i służy jako inspiracja dla innych artystów. Możliwe, że i Bergman w niektórych scenach wyraźnie odwoływał się do niemieckiego reżysera. Ja jednak tego nie zauważyłem.

Z tego, co wiem,to Bergman raczej inspirował się Furmanem Śmierci:)
Co do postaci samej śmierci-rzeczywiście-ta u Bergmana jest cyniczna, budzi nasz strach ,cudownie zła do szpiku kości,z drugiej jednak strony nie wiadomo dlaczego tak jest.Czy Bergmanowska śmierć jest taka z natury czy też może ponura "profesja", której tragizm przedstawiony jest właśnie w dziele Langa niejako ukształtowała charakter śmierci ,kazała jej narzucić maskę by nie zwariować...
albo to ja zwariowałam i tworzę kuriozalne interpretacje.
Po za tym-zauważcie-śmierć u Langa jest bardziej chrześcijańska- sama przyznaje że spełnia rozkazy Boga. Śmierć z Siódmej Pieczęci sama nie wie,pod czyje dyktando działa.
Amerozzo a więc raczej racje- koncepcje śmierci są inne, choć rację ma też Woyciesz- sam fakt tak zaakcentowanej,pierwszoplanowej roli śmierci aż się prosi o porównawczą refleksję:)

Ame, witaj łyczku.
Nie sądziłem że cie tu spotkam.
Jestem świeżo po filmie. Podam go córce, tylko ona go zrozumie .
Teraz czas na Bergmana. I gdzieś Kolski swą żone wrobił w podobna rolę. Jak on jej nie lubi. Hej!