Przywodzi mi na myśl odrealnione, bajkowe i wciągające tym klimatem kino Kusturicy,
które szczerze uwielbiam.

Tematyka może już trochę wyświechtana (akurat może bardziej przez literaturę niż kino),
ale mnie zawsze ujmująca. Bunt przeciwko materializmowi, konformizmowi, hierarchii
wartości konsumpcyjnego społeczeństwa, próba zrzucenia cywilizacyjnych ram,
fascynacja buntem, brak zrozumienia dla wrażliwości - wszystko to znajdziemy w "Zmruż
oczy".

Jasiek jest swego rodzaju mentorem dla Małej. Aspołeczny myśliciel to dosyć dziwny
materiał na autorytet dla małej dziewczynki w dzisiejszych czasach. Jasiek uczy
dziewczynkę 'wysubtelnienia' na życie, spojrzenia na to co nas otacza wnikliwiej, chce
zaszczepić w niej zdolność do refleksji. Wszystko ładnie, pięknie i uroczo, gdyby nie to, że
cała myśl, którą jej przekazuje jest po prostu pustym frazesem. Łatwiej byłoby mi to
przełknąć gdyby nie to, że do tej 'myśli' nawiązuje tytuł filmu, który jeśli miałbym
potraktować jako klucz do interpretacji i na jego podstawie wyciągać najważniejsze
wnioski to Jakimowski z polskiego Kusturicy przeobraża się w polskiego Coelho.