Opowieść o starej kobiecie, pensjonariuszce domu opieki społecznej, której życie rozjaśnia nadzieja na wspólne zamieszkanie z córką i zięciem w ich nowym mieszkaniu. Zofia jest wprawdzie pensjonariuszką domu opieki społecznej, ale swój pobyt traktuje tymczasowo. Zbiera i sprzedaje butelki, szuka szczęścia grając w totalizatora sportowego, przypadkowo występuje w filmie, pozuje studentom ASP. Na święta Bożego Narodzenia jedzie do córki i jej męża. Robiąc porządki bezwiednie niszczy materiały przygotowywanej przez zięcia pracy doktorskiej. Wigilijny wieczór spędza w restauracji dworcowej. Podróżnym rozdaje przygotowane dla dzieci prezenty, resztę wyrzuca przez okno pociągu, którym wraca.