Bardzo ładnie opisane też zauważyłem te rzeczy, mimo że wszyscy wokół mieli dobre/lekko mieszane odczucie tego filmu.

Film to zlepek sztampowych obrazków wyrwanych z PRL-u... Trzepak, pijackie imprezy w domach, kolejki sklepach, zakup malucha, wycieczki do bloku wschodniego, kartki, pijany ojciec gubi wypłatę/kartki, kilka osób mieszkających pod jednym dachem, skoki przez kozła, wiszenie na drabinkach, karp w wannie i wiele innych. Sztampa sztampy.

ale sztampa tylko dla tych co znają to z autopsji - z perspektywy czasu te smutne sceny są dla nas przekomiczne ;)

A co by było "niesztampowe"?

Pytanie jest nie na miejscu. Wszystko to, co nie wpisuje się w sztampę jest niesztampowe. Dla przykładu, młoda celebrytka modowa, YouTuberka, która emanuje pasją i wiedzą z rozmaitych dziedzin kultury i sztuki, posługująca się wyrafinowanym słownictwem przy zachowaniu skromności i taktu wydaje się niesztampowa.

Ale problem nie polega przecież na tym, że w filmie nie ma niesztampowych scen. Polega na tym, że on bazuje wyłącznie na krótkich, niepogłębionych żadną fabułą sztampowych slajdach.

Możemy przyjąć, że ktoś przyjął sobie radosne modus operandi - nakręcamy coś na kształt przydługawego, pogodnego zwiastunu. Obejrzy go cała familia, a poszczególne sceny staną się ewokatorami wspomnień i opowieści rodzinnych. I dopiero wówczas film wypełni się jakąkolwiek treścią.

Zamysł fajny, jeśli się powiedzie. W innym przypadku film pozostanie płaskim, płytkim zlepkiem kilku slajdów. Treść odnajdzie w nim tylko ten, kto lubi ją sobie dopowiadać.

Sorry, ale ten film to zdaje się z założenia komedia, więc chyba nie powinien być ponury i walić w widza martyrologią, na brak której nie można w polskim filmie narzekać.

Co do wywołanej "sztampy", to konia z rzędem temu, kto w życiu zwyczajnych ludzi zapamiętał okres PRL jako niesztampowy. Moim zdaniem usilne szukanie niesztampowości w robieniu kina dotyczącego tamtej epoki to pułapka, która je często odrealnia. Życie zwyczajnej rodziny właśnie takie wtedy było - do wyrzygu sztampowe, bez większych szans na "wychylenie się przed szereg", z radościami i smutkami weryfikowanymi tym, czy udało się w sklepie (i nie tylko w sklepie) dopaść deficytowy/reglamentowany towar, czy nie.

Nie wiem, dlaczego ludzie koniecznie chcą tu czegoś "extra". Ja co prawda też nie uważam tej produkcji za arcydzieło - ale jako wspomnieniowa pocztówka z czasów dzieciństwa się broni, a naiwność spojrzenia dziecka, którego oczami patrzy kamera usprawiedliwiona. I nawet udało się złapać trochę tamtego klimatu, z czym bywa problem we współczesnych filmach.

Świetnie podsumowane. Nie jest to arcydzieło, ale film, który da się obejrzeć nawet z rodziną i powspominać dawne czasy mimo że były słodko-gorzkie :)

Ja tutaj bym nie przesadzał z tymi negatywnymi rzeczami w tamtym ustroju, podpici tatusiowie nie zniknęli z końcem prlu. Ale w tamtej sytuacji nie było to pokazane jakoś przerażająco poprostu wtedy piło się więcej bo była to jedyna rozrywka , z tym posłancem złych wiadomości w postaci dziecka też bym nie przesadzał , było pokazane za to relację ludzi choćby sąsiedzkie ludzie mając mniej potrafili sobie bardziej pomagać byli mniej zawistni i zazdrosni . a w szkole w tych czasach w wielu przypadkach nie dzieję się lepiej . Jednak i tak na końcu pokazane jest że rodzina jest największą wartością gdy ojciec uczy dziecko pływać to jest bezcenne w każdym ustroju