Przewrotny moralitet

Przyjemne rozczarowanie – spodziewałam się prymitywnie młotkowanej płytkiej komedyjki o tym, że religia jest be, a tymczasem odebrałam ten film jako coś w rodzaju przestrogi. Czegóż tu nie ma! Przede wszystkim Pan Bóg – brudny, mały, pijany niechluj, drobny tyran domowy i damski bokser, który czerpie złośliwą radochę z nieszczęść dotykających ludzi. Maryja – zahukana dama domowa o mentalności tępej dzidy, miłośniczka bejsbolu i głośnych odkurzaczy. Do tego zaginiony syn i mściwa córeczka o oczach mordercy. Rodzinka jak z folderu!
Ale najpyszniejszy jest sposób na ratowanie tego bagienka – po epoce filmów typu: Czarnoskóry ratuje świat, mamy kolejny etap – Mała Dziewczynka zbawiająca ludzkość. Nowi apostołowie to zbiór życiowych popaprańców cierpiących na typowe dla współczesnej cywilizacji bolączki. Mamy korpo-szczurka, który podąża za ptaszyną w poszukiwaniu spełnienia, jest dostojna bogata dama, której emocjonalną pustkę zapełnia namiętny romans z gorylem, nie zapominajmy o archetypie szlachetnej ladacznicy o złotym sercu (i gumowej ręce); oczyszczenie znajduje w płomieniu miłości seryjnego zabójcy. Nie brakuje erotomana – podglądacza i oczywiście chłopca, który chce być dziewczynką (vide – córkosyn Brandżeliny). Całe to kuriozum zapisuje pilnie wtórny analfabeta o mózgu przeżartym alkoholem.
I teraz tak – zarzuca się Ewangeliom, że były pisane nie przez naocznych świadków, z błędami, przekłamane, naciągane itepe itede. Racja. Z tym, że mimo tych ograniczeń, po tysiącach lat Ewangelie nadal niosą ważne (nie tylko dla wierzącej części ludzkości) treści. Te ryby jeszcze nie zdechły. Tymczasem ten Zupełnie Nowy Testament spisany przez naocznego świadka to zbiór bełkotliwych zdanek wyrwanych z kontekstu, obrazków „od czapy” i pustych stron.
Czyli co? Nowe Ewangelie zbawią świat? A jeszcze czego! Mój wniosek jest taki, że Chrześcijaństwo jest jak Wolny Rynek albo Małżeństwo – ma wiele wad ale jak dotąd nikt nie wymyślił niczego lepszego.