Można lubić, a nie trzeba lubić. Dlaczego jej życie legło w gruzach i leży dalej i dalej? Bo owa kobieta oparła życie na biologii - znaku firmowym zachodniego liberalizmu. Ginie człowiek, ale to ona jest zdołowana, ona, która przecież żyje. On JEJ umarł? Córeczka jest, a jakoby jej nie było, można ją przytulić, ale jak zwierzątko... I tak dalej. Niezły film - tu się zgadzamy - ale nie jest to kino wymagające, to jest kino wiecznego kobiecego niespełnienia. Pierwsza scena z gepardem (o ile był to ten kot?) jest żenująca.

Czemu Cię ten gepard tak zażenował? Nie wiem po co ty było, ale w kadrze wyglądało OK. Film mnie w sumie wynudził niemiłosiernie, ale nadrabiał ładnymi zdjęciami, stąd u mnie pojawiła się szósteczka. Główna bohaterka trochę mi przypominała tę z (dużo lepszego) filmu "Die Wand", ale w tym drugim linia fabularna była zdecydowanie mocniejsza. Podobnie narracja. Tutaj główna postać jest strasznie wycofana i wszystkiego się trzeba domyślać - nie jest to szczególnie ambitna i trudna zagadka, a po pewnym czasie staje się cholernie męcząca.

Mnie średnio przypasował