W czerwcu
Kino.Lab zaprasza na na blok filmowy poświęcony zjawisku UKRXPLOITATION. Nazwa ta nawiązuje do tradycji kina eksploatacji – kina o wątpliwej wartości artystycznej, ukierunkowanego na wykorzystywanie aktualnych trendów by tanim kosztem osiągnąć sukces finansowy. Tradycja ta nigdy nie była zbyt żywa na Ukrainie, cenzura zawsze dbała o szlachetną wymowę realizowanych filmów, a kwestie komercyjne pozostawały drugorzędne.
Sytuacja zmieniła się krótko po zakończeniu pierestrojki, kiedy to w wyjątkowym kontekście kulturowym i historycznym pierwszych lat niepodległości Ukrainy zaczęły powstawać filmy łączące ożywienie narodowe z tanim stylem kina eksploatacji. Jako pierwsze starały się przepracować kwestię ukraińskiej tożsamości narodowej budzącej się ze stanu sowieckiego zawieszenia i uśpienia. Pełne patosu, makabryczne i wywrotowe, były też jednak o wiele bardziej przekonujące niż oficjalne historyczne i kulturowe narracje władzy.
Przed seansami prelekcje wygłoszą filmoznawcy z Centrum Dowżenki w Kijowie – Olga Papash i Stas Menzelevskyi.
W programie: "Modlitwa za hetmana Mazepę", reż.
Jurij Ilienko, Ukraina 2002
Film jednego z najpłodniejszych reprezentantów szkoły poetyckiego kina ukraińskiego
Jurija Illienki. Opowiada historię z perspektywy hetmana Ivana Mazepy, 17-wiecznego ukraińskiego bohatera narodowego. Wypełniony psychoanalitycznymi aluzjami i znakami intelektualnej sztuki, film ustanawia się nie tyle jako historyczna reprezentacja przeszłości, co jako pompatyczna próba podniesienia bolesnych pytań o ukraińską tożsamość.
"Głód-33", reż.
Oles Yanchuk, Ukraina 1991
Oparty na motywach powieści Wasyla Barki
"Żółty książę" film
Olesa Yanchuka jest pierwszym i jedynym fabularnym przedstawieniem "Wielkiego Głodu" na Ukrainie w latach 1932- 1933.
"Głód-33" odegrał ogromną rolę w kształtowaniu idei narodu ukraińskiego jako ofiary dla ukraińskiej tożsamości narodowej - bynajmniej nie przypadkowo film był pokazany w przeddzień ukraińskiego referendum w sprawie niepodległości zaplanowanego na 1 grudnia 1991 roku. Jako reżyser
Yanchuk nie omieszkał zwiedzić prostych strategii wiktymizacji i przesady, balansując na krawędzi pomiędzy groteską a tragedią.
"Złoto kozaków", reż.
Vadim Kastelli, Ukraina 1993
Komedia
Vadima Kastellego "Złoto kozaków" może być postrzegana jako próba oczyszczenia narodowej podmiotowości. Jest to opowieść o kozackim złocie, zapisanym hetmanowi Polubotok przez cara Piotra I i złożonym w brytyjskim banku, które miało pomóc narodowi ukraińskiemu odbudować państwo po uwolnieniu spod jarzma moskiewskiego. Lekka i przyjemna forma kryje ostre pytania dotyczące procesu kształtowania nowej ukraińskiej tożsamości, oraz wpisywania negatywnych doświadczeń radzieckich w spójną narodową narrację.
Szczegółowy opis programu:
www.kinolab.art.pl