Aktor tak wszechstronny, że to wprost zdumiewa, że tak mało wykorzystany. Zupełnie jak JAMES CAAN, jego ekranowy partner z "Szalonych detektywów". Jak oni się w tym filmie wspaniale dopingują i licytują na to, kto będzie zabawniejszy, kto będzie bardziej szalony... Ach co za duet!
...
ARKIN - aktor charakterystyczny w najlepszym tego słowa rozumieniu tj. roztapiający się w postaci, a nie popisujący się swoimi umiejętnościami. Chyba tylko raz zagrał słabo (Transfer), zdumiewająco beznamiętnie. Poza tym budził niemal wyłącznie zachwyt. Wiadomo, "Paragraf 22" - rola życia, ale potrafił zaskoczyć i mrocznym odbiciem (thriller "Doczekać zmroku"), przede wszystkim zaś talentem dramatycznym (Glengarry Glen Ross, mała miss, SLUMSY BEVERLY HILLS - przejmujący tu jest).
"Zabijanie na śniadanie" - chyba najfajnieszy psychiatra w dziejach kina:-)
Chociaż jako Zygmunt Freud w "Siedmioprocentowym roztworze" też zwala z nóg.
Kapitalny w "City Island" jako... nauczyciel aktorstwa, który obśmiewa "metodę" i pokpiwa sobie z Marlona Brando, a właściwie to jego naśladowców.
Przesympatyczny jako safandułowaty ojciec Amy Adams w "I wszystko lśni".
No i "Inspektor Clouseau" - rola, na której powinien się wywrócić po wielkim Sellersie i... nie wywraca się.

Jego reżyserski popis to "SPOSÓB NA ALFREDA", gdzie sam chowa się w drugim planie, a pierwsze skrzypce gra Elliot Gould, a akompaniuje mu przezabawny Donald Sutherland. I to oblicze Alana też warto poznać...