Biografia
Niekwestionowany mistrz dreszczowców - gatunku, który zresztą sam wymyślił. Alfred Hitchcock rozpoczął karierę filmową w roku 1919, ilustrując karty tytułowe do niemych filmów. Jako asystent reżysera dokończył film "Zawsze mów żonie". Jego pierwszym kompletnym dziełem był "Ogród rozkoszy". Przełomowy okazał się "Lokator" - przykład klasycznego wątku hitchcockowskiego: niewinny bohater zostaje fałszywie oskarżony o popełnienie przestępstwa i wplątuje się w sieć intrygi.
"Człowiek, który wiedział za dużo" okazał się sukcesem komercyjnym i artystycznym, ustanawiając ulubiony temat filmów Hitchcocka: analiza stosunków rodzinnych okraszona trzymającą w napięciu historią.
Pierwszym filmem hollywoodzkim, który cechował się jego niepowtarzalnym stylem, był "Zagraniczny korespondent". Hitchcock kilkakrotnie powracał do wątku kobiecego poświęcenia, co najlepiej widoczne jest w filmie "Osławiona", perwersyjnej historii o miłości, w której agent FBI musi wydać w ręce nazistów ukochaną kobietę, by wykryć siatkę szpiegowską.
W najbardziej twórczym okresie, czyli od roku 1950 do 1960, Hitchcock stworzył cykl znaczących filmów, wśród których były mniej wybitne dzieła, takie jak "Wyznaję", czarna komedia "Kłopoty z Harrym", wspaniały "Nieznajomi z pociągu" i trzy niezapomniane arcydzieła: "Okno na podwórze", w którym opowiedziana została historia fotografa będącego świadkiem morderstwa, "Północ - północny zachód", według scenariusza Ernesta Lehman z udziałem Cary'ego Granta i Evy Marie Saint oraz "Psychoza", z osławioną sceną morderstwa pod prysznicem.
Późniejsze filmy przedstawiały intrygujące amplifikacje jego ulubionych wątków. "Ptaki" ukazały zło jako element środowiska. "Marnie" był psychoanalitycznym thrillerem. "Rozdarta kurtyna" opowiadała historię szpiegowską, z rozciągnięta w czasie sceną zabijania.
Ostatni film Hitchcocka, "Intryga rodzinna" przeciwstawiał sobie dwie pary: profesjonalni złodzieje kontra niezrównoważona psychicznie kobieta i jej kochanek-robotnik. Film ten był stosownym zakończeniem dzieł ukazujących odwieczną symetrię dobra i zła.
Alfred Hitchcock zmarł 29 kwietnia 1980 r. w Los Angeles w Kalifornii.
"Człowiek, który wiedział za dużo" okazał się sukcesem komercyjnym i artystycznym, ustanawiając ulubiony temat filmów Hitchcocka: analiza stosunków rodzinnych okraszona trzymającą w napięciu historią.
Pierwszym filmem hollywoodzkim, który cechował się jego niepowtarzalnym stylem, był "Zagraniczny korespondent". Hitchcock kilkakrotnie powracał do wątku kobiecego poświęcenia, co najlepiej widoczne jest w filmie "Osławiona", perwersyjnej historii o miłości, w której agent FBI musi wydać w ręce nazistów ukochaną kobietę, by wykryć siatkę szpiegowską.
W najbardziej twórczym okresie, czyli od roku 1950 do 1960, Hitchcock stworzył cykl znaczących filmów, wśród których były mniej wybitne dzieła, takie jak "Wyznaję", czarna komedia "Kłopoty z Harrym", wspaniały "Nieznajomi z pociągu" i trzy niezapomniane arcydzieła: "Okno na podwórze", w którym opowiedziana została historia fotografa będącego świadkiem morderstwa, "Północ - północny zachód", według scenariusza Ernesta Lehman z udziałem Cary'ego Granta i Evy Marie Saint oraz "Psychoza", z osławioną sceną morderstwa pod prysznicem.
Późniejsze filmy przedstawiały intrygujące amplifikacje jego ulubionych wątków. "Ptaki" ukazały zło jako element środowiska. "Marnie" był psychoanalitycznym thrillerem. "Rozdarta kurtyna" opowiadała historię szpiegowską, z rozciągnięta w czasie sceną zabijania.
Ostatni film Hitchcocka, "Intryga rodzinna" przeciwstawiał sobie dwie pary: profesjonalni złodzieje kontra niezrównoważona psychicznie kobieta i jej kochanek-robotnik. Film ten był stosownym zakończeniem dzieł ukazujących odwieczną symetrię dobra i zła.
Alfred Hitchcock zmarł 29 kwietnia 1980 r. w Los Angeles w Kalifornii.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
