Biografia
Béla Tarr (ur. w 1955 roku w Pécsu) - węgierski awangardowy scenarzysta i reżyser, uznany przez prestiżowy angielski miesięcznik filmowy "Sight & Sound" za jednego z najciekawszych współczesnych reżyserów. Béla Tarr porównywany jest do Miclósa Jancsó, Theo Angelopoulusa, Michelangelo Antonioniego, Andrieja Tarkowskiego i Aleksandra Sokurowa.
W 1981 roku ukończył wydział reżyserii Wyższej Szkoły Filmowej w Budapeszcie. Jako filmowiec-amator należał do Studia im. Béli Balazsa. W latach 1989 - 1990 był stypendystą DAAD w Berlinie, a od 1990 r. jest docentem berlińskiej Akademii Filmowej. Od 1997 roku jest także członkiem Europejskiej Akademii Filmowej.
Pierwszy amatorski krótkometrażowy film artysta wyreżyserował mając 16 lat. Początkowo tematami jego filmów były problemy społeczne, z jakimi borykały się Węgry w latach 80-tych, a głównymi bohaterami - ludzie z marginesu społecznego. Z czasem jednak Béla Tarr zaczął skupiać się głównie na zagadnieniach metafizycznych, problemach natury ludzkiej, samotności, deformacji psychiki i kalectwa. Reżyser przyznaje się do częstej inspiracji malarstwem (w szczególności obrazami Petera Breugla i Hieronima Boscha) a także filmami Andrieja Tarkowskiego.
Béla Tarr operuje własnym, niepowtarzalnym językiem: pół-dokumentalną narracją, alinearną formą opowiadania historii, zamiłowaniem do długich, mrocznych, hipnotycznych, czarno-białych, naturalistycznych ujęć. Artysta często stosuje improwizację. Najchętniej także współpracuje z aktorami-amatorami.
Od 20 lat
Béla Tarr związany jest z montażystką Agnes Hranitzky, którą uznaje za współreżysera swoich filmów. Razem z węgierskim pisarzem László Krasznahorkaiem napisał scenariusze do trzech filmów: "Potępiony", "Miejskie życie" i "Szatańskie tango".
Béla Tarr jest mało znany poza granicami Węgier. Jego filmy z sukcesem są jednak prezentowane na specjalnych pokazach lub na festiwalach filmowych. Obecnie pracuje nad adaptacją filmową "Mężczyzny z Londynu" George'a Simenona, którego scenariusz napisał wspólnie z László Krasznahorkaim. Film przygotowywany jest jako koprodukcja angielsko-francusko-niemiecko-włosko-węgierska.
W 1981 roku ukończył wydział reżyserii Wyższej Szkoły Filmowej w Budapeszcie. Jako filmowiec-amator należał do Studia im. Béli Balazsa. W latach 1989 - 1990 był stypendystą DAAD w Berlinie, a od 1990 r. jest docentem berlińskiej Akademii Filmowej. Od 1997 roku jest także członkiem Europejskiej Akademii Filmowej.
Pierwszy amatorski krótkometrażowy film artysta wyreżyserował mając 16 lat. Początkowo tematami jego filmów były problemy społeczne, z jakimi borykały się Węgry w latach 80-tych, a głównymi bohaterami - ludzie z marginesu społecznego. Z czasem jednak Béla Tarr zaczął skupiać się głównie na zagadnieniach metafizycznych, problemach natury ludzkiej, samotności, deformacji psychiki i kalectwa. Reżyser przyznaje się do częstej inspiracji malarstwem (w szczególności obrazami Petera Breugla i Hieronima Boscha) a także filmami Andrieja Tarkowskiego.
Béla Tarr operuje własnym, niepowtarzalnym językiem: pół-dokumentalną narracją, alinearną formą opowiadania historii, zamiłowaniem do długich, mrocznych, hipnotycznych, czarno-białych, naturalistycznych ujęć. Artysta często stosuje improwizację. Najchętniej także współpracuje z aktorami-amatorami.
Od 20 lat
Béla Tarr związany jest z montażystką Agnes Hranitzky, którą uznaje za współreżysera swoich filmów. Razem z węgierskim pisarzem László Krasznahorkaiem napisał scenariusze do trzech filmów: "Potępiony", "Miejskie życie" i "Szatańskie tango".
Béla Tarr jest mało znany poza granicami Węgier. Jego filmy z sukcesem są jednak prezentowane na specjalnych pokazach lub na festiwalach filmowych. Obecnie pracuje nad adaptacją filmową "Mężczyzny z Londynu" George'a Simenona, którego scenariusz napisał wspólnie z László Krasznahorkaim. Film przygotowywany jest jako koprodukcja angielsko-francusko-niemiecko-włosko-węgierska.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
