Jak to tradycyjnie w przypadku przepięknych aktorek bywa, talent pani Beaty bywał wielokrotnie
kwestionowany, również na tym forum. Ostatnio oliwy do ognia dolał Andrzej Żuławski, u którego
niegdyś zagrała, uznając wspaniały biust za jej największy talent. Widząc jednak, że gwiazda
wzięła te słowa na poważnie i obraziła się, pośpieszył z przeprosinami.
A jeśli o moje zdanie chodzi... Mam wrażenie, że w kinie talent bądź jego brak jest nader często sprawą drugorzędną.
W równym stopniu, a może nawet bardziej liczy się prezencja, to, czy kamera daną osobę lubi, czy też
nie. Beatę Tyszkiewicz po prostu kochała. Nie sposób bez zachwytu patrzeć na jej kreacje z
czasów młodości (tzn. lata 50 do końca 70tych). Co z tego, że Braunek pokazała większą skalę
wyrazu w serialowej LALCE, skoro to właśnie Tyszkiewicz jest tą idealną, kanoniczną wręcz
filmową Izabelą Łęcką. Grała u najlepszych, i to nie dlatego, że ktoś im ją narzucił - po prostu
nie miała sobie równych. Może pochwalić się rolami u Forda, Hasa, Wajdy, a także Żuławskiego,
który tak nierozważnie się wypowiedział o największej ozdobie swej TRIUMFUJĄCEJ MIŁOŚCI.
Doskonała uroda, klasa, wdzięk - to cechy, których brakuje w kinie zwłaszcza dzisiaj. Zresztą
talent dramatyczny również da się zauważyć, chociażby w takim PIERWSZYM DNIU WOLNOŚCI.