Bonita Granville

Zadebiutowała na scenie w 1926 roku, kiedy miała zaledwie 3 latka. Po raz pierwszy w filmie pojawiła się w 1932 w obrazach "Westward Passage" i "Silver Dollar". Rok później powierzono jej rolę w "Kawalkadzie". W ciągu pierwszych lat kariery aktorskiej pracowała dla takich wytwórni jak RKO, Fox, Paramount, Metro-Goldwyn-Mayer czy United Artists. W tej ostatniej nakręciła jeden ze swych najlepszych filmów - "Ich troje", dzięki czemu otrzymała nominację do Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Po sukcesie tego obrazu stała się "dzieckiem" Warner Bros. Powierzano jej tam głównie role "niegrzecznych dziewczynek" w "Czarownicy z Salem" czy "My Bill". Mimo sukcesów zawodowych nie zapomniała o swej edukacji, w wieku 16 lat ukończyła szkołę średnią. W 1939 roku pojawiła się w filmie "Nancy Drew... Reporter". Była pierwszą aktorką-nastolatką, która zagrała panią Detektyw. W wieku 17 lat przeniosła się do MGM, gdzie powierzono jej role w takich produkcjach jak: "Śmiertelna zawierucha" czy "Escape". Poza MGM kręciła również dla Paramount ("Szklany klucz") czy Warner Bros. ("Trzy kamelie"). W późnych latach 40. zaczęła pracować dla mniej znanych i popularnych wytwórni. Doskonale udało jej się jednak przeistoczyć z aktorki-dziecka w aktorkę dorosłą. W 1948 roku wyszła za mąż za biznesmena Jacka Wrathera. Po ślubie zagrała tylko kilku filmach. Została kierownikiem Wrather Corporation (firma jej męża) i była współproducentką serialu "Lassie". W późniejszych latach udzielała się socjalnie, wraz z mężem była przyjaciółką Ronalda Reagana i jego żony Nancy. Umarła na raka w wieku 65 lat. Jej małżeństwo przetrwało 37 lat (aż do śmierci męża) i było jednym z rekordowych pod względem długości w Hollywood. Miała czworo dzieci.