Buster Keaton

Keaton urodził się 4 października w 1895 roku. Jego rodzice, Joe i Myra, byli aktorami komediowymi, bardzo cenionymi, występowali między innymi z Harrym Houdinim. Pewnego dnia, w hotelu, Keaton spadł z bardzo wysokich schodów i, ku zdziwieniu wszystkich, zupełnie nic mu się nie stało. Houdini nazwał go "Some Buster" i to przezwisko już przylgnęło do niego na zawsze. W wieku czterech lat mały Buster stawiał pierwsze kroki na scenie, gdzie grał drobne role w przedstawieniach rodziców. Po wielu występach rodzina była znana w Stanach jako "The Three Keatons". Gdy Buster miał 21 lat, był już doświadczonym aktorem. Pewnego dnia w Nowym Yorku spotkał go na ulicy Roscoe Arbuckle, znany komik i reżyser. Zaprosił on Bustera do współpracy nad kilkoma filmami. Tak właśnie rozpoczęła się wielka kariera filmowa Keatona.
W 1960 roku Buster Keaton został wyróżniony honorową nagrodą Akademii za unikalny talent, który przyniósł wiele niezapomnianych filmów.

Buster Keaton

W przeciwieństwie do kolegów ze stajni Senneta grał każdą postać, kowboja, maszynistę, marzyciela... „Jazdą lub panoramą kamery odkrywał pointy istniejące poza kadrem, odwracał sytuację”. Wątek autotematyczny: przemieszał rzeczywistość ekranową i realną, w „Sherlock Junior” jest kinooperatorem. „Keatona interesował montaż równoległy, ale nie taki, który pokazuje po prostu na przemian to jedną, to drugą akcję. On poszukiwał sposobów połączenia tych ujęć, wspólnych znaków plastycznych i figur narracyjnych”. Pierwszy samodzielny film – „Sygnał” (1920). Małe arcydzieło: „Tydzień” (1920). Ogromne wyczucie formy całościowej dzieła. Umiejętność idealnie linearnego rozwijania akcji. Każdy z filmów Keatona miał z góry przemyślaną koncepcję całości, w której poszczególne gagi były harmonijnie i rygorystycznie wtopione w rozwijający się konsekwentni ciąg wydarzeń. Znany był ze swojej "kamiennej twarzy", która niejednokrotnie wyrażała więcej niż najbardziej wybujała ekspresja innych komików.