Céline Dion

Przy rozdaniu w 1990 r. Nagród Félix Awards, otrzymała miano Najlepszej angielskiej artystki roku. Zdecydowanie odmówiła jednak przyjęcia tej nagrody mówiąc: "Jestem francuskojęzyczną piosenkarką i tak pozostanie na zawsze".

W 2003 roku znalazła się na 1 miejscu w rankingu ogłoszonym przez magazyn "In Touch" na gwiazdy o najbardziej wygórowanych wymaganiach.

Ma swoje własne czasopismo "Celine Dion Magazine".

Wystąpiła w następujących kampaniach  reklamowych: 
- 2006 r. - Radia RMF FM pt."RMF FM Najlepsza Muzyka";
- 2008 r. - Radia Zet pt. "Siła muzyki",
- 2019 r. - marki kosmetycznej L'Oreal Paris.

21 sierpnia 2008 Celine uzyskała doctora honoris causa francuskojęzycznego uniwersytetu w Laval.

Celine jest najmłodsza spośród swoich 14 braci i sióstr.

W 2003 roku została twarzą firmy Chrysler, produkującej samochody.

Wydała następujące albumy:
- 1981 r. - "Le Voix Du Bon Dieu", "Céline Dion Chante Noël";
- 1982 r. - "Tellement j'ai d'amour pour toi";
- 1983 r. - "Les chemins de ma maison", "Du soleil au cœur", "Chants et contes de Noël";
- 1984 r. - "Mélanie", "Les plus grands succes de Céline Dion", "Les oiseaux du bonheur";
- 1985 r. - "C'est pour toi", "Céline Dion en concert";
- 1986 r. - "Les chansons en Or";
- 1987 r. - "Incognito";
- 1990 r. - "Unison";
- 1991 r. - "Dion chante Plamondon";
- 1992 r. - "Celine Dion";
- 1993 r. - "The Colour Of My Love";
- 1995 r. - "D'eux";
- 1996 r. - "Falling Into You";
- 1997 r. - "Let's Talk About Love";
- 1998 r. - "S'il suffisait d'aimer", "These Are Special Times";
- 1999 r. - "Au coeur du stade", "All The Way... A Decade Of Song";
- 2000 r. - "The Collector's Series Volume One";
- 2002 r. - "A New Day Has Come";
- 2003 r. - "One Heart", "Une Fille Et 4 Types";
- 2004 r. - "Miracle";
- 2005 r. - "On ne change pas";
- 2007 r. - "D'Elles", "Taking Chances";
- 2008 r. - "My Love: The Essential Collection";
- 2012 r. - "Sans Attendre";
- 2013 r. - "Loved Me Back to Life";
- 2016 r. - "Encore un soir";
- 2019 r. - "Courage".

Odrzuciła propozycję zagrania w filmie "Niczego nie żałuję - Edith Piaf", filmowej biografii legendy francuskiej piosenki. Jej miejsce zajęła Marion Cotillard.

W 1988 roku wygrała 33. Konkurs Piosenki Eurowizji w Dublinie (Irlandia), podczas którego reprezentowała Szwajcarię.

Aktywnie wspiera Canadian Cystic Fibrosis Foundation (fundację wspierającą chorych na torbiel tkanki łącznej).

Jej menadżer, a także przyszły mąż, René Angélil, wziął pod zastaw własny dom, by móc sfinansować jej pierwszą płytę, dzięki której Céline zdobyła rozgłos i uznanie w całej francuskiej części Kanady.

Ma swoją linię perfum.