Nie zgadzam się. W muzyce filmowej nie chodzi o to, by zapełnić muzyką każdy kadr, ale często, żeby wypunktować momenty kulminacyjne filmu, a to Morricone potrafi równie dobrze jak Williams. Poza tym, ile tematów skomponował Williams do np. Urodzonego czwartego lipca, Prochów Angeli czy Uznanego za niewinnego, gdzie przez cały film praktycznie zarzyna się jeden, rewelacyjny zresztą temat? Na płytach jest podobnie. A Tragedia Posejdona - jeden temat, a reszta to ciężka muzyka tła. I podobne ścieżki dzwiękowe komponuje czasami Morricone, także komponował Goldsmith, wszystko zależy od filmu. Absolutnie nie chcę tutaj nic Williamsowi zarzucać, bo uważam, że 2-3 tematy to na film zupełnie wystarczająco, tak jeśli chodzi o Morricone jak Williamsa czy innego kompozytora. Co więcej, tematyka nie jest czasami potrzebna wogóle (Planeta małp), Jerry Goldsmith w jednym z moich ulubionych filmów - Motylku, też nie szastał tematami, muzyka w filmie wogóle pojawia się późno, a tematyka jeszcze później, muzyki jest mało i robi tym większe wrażenie, kiedy się pojawia. A ostatnie sceny dzięki temu to już jest istna magia kina. Właśnie w ten sposób Morricone ilustruje filmy.
Co do przykładu Dawno temu w Ameryce to dla mnie tworzy bardzo spójną całość, spójną klimatycznie, a że różną muzycznie to też plus, bo daje to różnorodność. Poza tym Morricone jest europejskim kompozytorem i muzyka do hollywoodzkich filmów to tylko malutki wycinek jego bogatej twórczości. Wystarczy więc, że będzie ideałem europejskiej muzyki filmowej, a tym jest z pewnością.
Przepraszam za ten słowotok, ale musiałem trochę pobronić ścieżki dźwiękowe Morricone.
Pozdrawiam :)