Witajcie!

Nie będę ukrywał, że jestem zalogowany na tym forum od dość dawna. Przejrzałem wszystkie tematy i posty w nich zawarte. Rzeczą normalną jest, zwłaszcza przy kompozytorach, by wymieniać, które z jego utworów najbardziej przypadły nam do gustu. Nie ma wątpliwości, że przy osobie, jaką jest Ennio Morricone, takich utworów może być niezliczona ilość.
O ile obraz filmu oddziałuje na nasze wrażenia wzrokowe i całą akcję mamy przedstawioną tak jakby na talerzu, o tyle słuchanie muzyki filmowej pobudza naszą wyobraźnię i to w znacznym stopniu! Może to co powiedziałem jest banalne i oczywiste. Ale czy próbowaliście kiedyś, tak przed obejrzeniem danego filmu, a podczas słuchania soundtracku z niego, na przykład zamknąć oczy, zadumac się na chwilę i stworzyć własny obraz, własną akcję i własną fabułę właśnie w wyobraźni? Morricone jest jednym z nielicznych kompozytorów, który doskonale potrafi ująć wszelkie doznania, uczucia, wrażenia, zarówno romantyczne, jak i z gatunku horrorów. Zapewne każdy zauważył, że jego muzyka, bez filmu, brzmi nierazo wiele lepiej - nie ujmując oczywiście żadnemu filmowi. I to jest ten właśnie fenomen, który ujmuje tylu słuchaczy.
Dlatego celem tego tematu jest,by każdy kto tylko chce mógł najlepiej jak tylko potrafi opisać to, co odczuł podczas słuchania muzyki Morricone oraz to z czym mu się ona kojarzy.
Liczę na wielki odzew społeczności!

Pozdrawiam;)