Ewa Kunina była żoną Henryka Kuny, rzeźbiarza. Zawodu aktorskiego artystka uczyła się pod kierunkiem W. Brydzińskiego oraz A. Zelwerowicza. Zadebiutowała w Kijowie, jednak była aktorką przeważnie teatrów warszawskich. Była także członkinią "Reduty". Od 1933 do 1939 roku Ewa Kunina była kierownikiem administracyjnym szkolnego teatru Instytutu Reduty.
W latach okupacji niemieckiej była kelnerką w kawiarence "Znachor". Po zakończeniu wojny krótko była aktorką teatrów w Krakowie i Łodzi. Od 1950 roku do końca życia była aktorką Teatru Narodowego w Warszawie.
Aktorka była także wieloletnią i zasłużoną działaczką ZASP.