Urodzony 24.04.1907 w Ciudad de Mexico, zmarł tamże 27.04.1997. Wielki meksykański operator filmowy. Osierocony w młodym wieku. Uzyskawszy rządowe stypendium, ukończył klasę kompozytury i wiolonczeli w konserwatorium, porzucił jednak muzykę, by oddać się pierwszej i najważniejszej pasji-fotografowaniu. Otworzył własne studio; zdobył też uznanie jako malarz portrecista. W 1932 rozpoczął pracę w kinematografii; asystował E. Tisse przy zdjęciach do "Niech żyje Meksyk!" S. Eisensteina. Samodzielny operator od 1934; w 1935 wyjechał doskonalić się pod okiem G. Tolanda i już w końcu lat 30 był uznanym autorem zdjęć kina meksykańskiego. Światowe sukcesy odniósł w latach 40. Do almanachów sztuki operatorskiej wpisały się zwłaszcza jego czarno-białe kontrastowe zdjęcia plenerowe do filmów E. Fernandeza "Polny kwiat"(1943), "Maria Candelaria"(1943, nagroda za zdjęcia w Cannes i Locarno), "Perła"(1946, Złoty Glob i nagroda w Wenecji), "Rio Escondido"(1947), "Maclovia"(1948), "Paloma"(1949), "Źle kochana"(1949, nagroda w Wenecji). Pamiętny także ze zdjęć do filmów Luisa Bunuela "Los Olivados"(1950), "Nazarin"(1958), "Szymon Słupnik"(1965), oraz do "Nocy Iguany"(1964, nominacja do Oscara) i "Pod wulkanem"(1984, zdjęcia barwne) J. Hustona. Odpowiadał za strone wizualną ok. 200 filmów, w tym tak różnych jak "Uciekinier"(1947) J. Forda czy wojenna komedia „Złoto dla zuchwałych” (1970). Był mistrzem światłocienia; zdjęcia budował jak El Greco, dokładnie komponując kadr, lecz zachowując maksymalnie realizm. Wydobywał piękno i poezję Meksyku, które objawiały się także w krajobrazach wielkomiejskich(Dzieci Sanchezja, 1978). Był też mistrzem kobiecego portretu. Jego stylizowane na Madonny zdj. D. Del Rio należą do arcydzieł sztuki operatorskiej. Zdobył 7 Srebrnych Arieli.