George Foreman 

Jeden z najsłynniejszych współczesnych bokserów wagi ciężkiej. Podczas krótkiej kariery amatorskiej zdobywa złoty medal na olimpiadzie w Meksyku, pokonując po drodze m.in. naszego reprezentanta Lucjana Trelę. Po przejściu na zawodowstwo nokautuje prawie wszystkich przeciwników, spotykając w końcu (1973) w walce o pas niepokonanego dotąd pogromcę Alego - Joe Fraziera. Foreman zdobywa tytuł w niespotykanym stylu - jednostronna walka nie trwa nawet pełnych dwóch rund, podczas których Frazier sześciokrotnie ląduje na deskach, aż sędzia przerywa walkę, ogłaszając Foremana nowym mistrzem świata. W jednej z kolejnych obron tytułu Big George równie bezlitośnie rozprawia się z innym pogromcą Alego, Kenem Nortonem (1974). Nic dziwnego że kiedy dochodzi do długo oczekiwanego pojedynku z Alim w Zairze, Foreman jest zdecydowanym faworytem. Niespodzianie jednak w walce nazwanej "Rumble in the Jungle" wygrywa Ali (poświęcony jest temu dokument "When We Were Kings"), a Foreman po krótkim czasie ogłasza wycofanie się z boksu. Na bokserskiej emeryturze zostaje duchownym i całkowicie poświęca się temu zadaniu, ale kiedy jego zgromadzenie potrzebuje pieniędzy wraca na ring jako prawie 40-latek. Początkowo nie traktowany poważnie przez prawie nikogo, wygrywa pojedynek za pojedynkiem, a po wygraniu ponad 20 walk pod rząd walczy w końcu o tytuł z Evanderem Holyfieldem (1991)... i przegrywa. Nie poddaje się jednak i uparcie wygrywa kolejne starcia, dostając kolejną szansę na mistrzostwo w 1994 roku z Michaelem Moorerem. Walka jest początkowo dość jednostronna i młodszy Moorer bez problemu obija przez dziesięć rund starego i powolnego Foremana.... aż w dziesiątej rundzie rzucona jakby od niechcenia kombinacja Big Georga rzuca Moorera na deski i kończy walkę, czyniąc Foremana najstarszym zawodnikiem który zdobył tytuł mistrza świata wagi ciężkiej.
Po paru obronach tytułu Foreman przechodzi na emeryturę i z powodzeniem zajmuje się biznesem, w wolnym czasie komentując również walki bokserskie dla stacji HBO.