Zawsze sądziłam, że najbardziej utalentowany jest Paul, ale ostatnio trafiłam na twórczość
Harrisona poza zespołem The Beatles, no i moje zdanie się diametralnie zmieniło. Wcześniej,
przed odsłuchaniem My sweet lord, Got my mind set on you czy Give me love, znałam While my
quitar gently weeps i klika innych utworów, ale George nie zaśpiewał ich tak wspaniale, jak
piosenki poza Beatlasami. Mam wrażenie, że po rozwiązaniu zespołu rozwinął skrzydła.
Nieprawdaż?
Tylko zastanawia mnie to, dlaczego George śpiewa tak często o Bogu. Może mi ktoś to
wytłumaczyć, niezbyt wiem, zawsze zajmowałam się Paulem i jego twórczością, resztę
Beatlesów znam pobieżnie.
No widzisz. A ja po wielu latach doszedłem do wniosku, że Paul zawsze był bardzo gładki i przewidywalny jako kompozytor. Tworzył jednak świetne rzeczy. Cała trójka była genialna. George komponował o wiele mniej, ale był chyba dokładniejszy. Lennon w ogóle był szalony i miał w głowie takie struktury muzyczne, których nie uczą w żadnej szkole.
Co do Boga, to Harrison miał być katolikiem, po mamie Irlandce. W połowie lat 60. poznał Raviego Shankara. Ten nie tylko poznał go z muzyką hinduską, ale również z duchowością buddyjską. Nie z jakimś Hare Kriszna z USA, ale z Indii. Do końca życia był buddystą.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
