Ostatnio coraz dłużej zastanawiam się nad wokalnymi zdolnościami Hugh'a. Ciężko się nie
zgodzić, gość jest bardzo utalentowany pod wieloma względami, urodą grzeszy, a uśmiechem
powala. Ale to nieszczęsne vibrato w jego głosie za każdym razem kiedy śpiewa... Już na samym
początku byłem zachwycony jego występem w broadwayowskiej Oklahomie z końca lat 90, jego
głos był niesamowity, pewny siebie, bardzo naturalny, nie tak często pulsujący, aż chciało się
słuchać. Wiele lat później ukazuje się przecudna ekranizacja Nędzników. Dostajemy tutaj porcję
ciągłych zmian wysokości dźwięku w głosie pana Jackmana. Z początku interesujące, po czasie
troszkę już męczące.

Jedni uważają to za pozytywną cechę, niespotykaną u śpiewających aktorów, natomiast drudzy
zgodzą się, że vibrato jest nadużywane, jakie jest wasze zdanie?