Chyba ci ludzie sami nie rozumieli, czym jest dla nich śmierć i pojmowali długie życie jako nagrodę. To chyba elfy mówiły o śmierci, że to dar dla ludzi.

Właściwie śmierć była dla nich wielką niewiadomą, tak jak elfowie po śmierci szli do Sal Mandosa, tak ludzie (ani żadna inna rasa w Środziemiu) nie wiedzieli co się stanie z nimi samymi po śmierci. Myślę że dlatego w nich narastał lęk. A to, że Numenorejczycy odznaczali się długim życiem, za dużo nie zmienia, bo i tak w końcu umierali.

Z tego co wyczytałem w książce "Silmarillion" to każda rasa miała jakiegoś Boga. Wiara była dla nich drogą do życia po życiu. Przytoczyć tutaj można przemowe Gandalfa z trzeciej części trylogii, gdzie opowiada co następuje po śmierci.