Czy geniusz, to nie wiem, ale Cagney był na pewno świetnym aktorem. Często porównywany z Bogartem, wg. mnie zjadał go w przedbiegach. Wielki talent, sznyt, klasa i wszechstronność - potrafił wystraszyć, wzruszyć, rozbawić i dać do myślenia widzowi.
Widziałem ok. 25 filmów z tym facetem (drugie tyle czeka na półeczce do obejrzenia) i ciągle chcę więcej...

Ktoś, kto tak wszechstronnie stworzył Cohana - od nastolatka (a grał go mając ponad 40 lat!) do starszego człowieka, zapodał doskonałe popisy taneczne, aktorskie, do tego śpiewał (choć tu może nie najsilniejszy punkt; często go parodiowano, m.in. Spike Jones i Sammy Davis Jr., ale wielki plus za odwagę) - jak dla mnie jest geniuszem.
Ostatnio oglądałem 'Aniołowie o brudnych twarzach' - brak słów, aby opisać siłę tego obrazu. Cagney zepchnął tam Bogarta całkowicie poza ramkę :) Rocky Sullivan to postać, która doskonale gra na uczuciach widza - najpierw budzi jego sympatię (relacje z młodzieżą), a potem oddala się od widza (akcja koncentruje się na księdzu, a w przypadku Sullivana to już nie ten człowiek, przemawia za nim tylko i wyłącznie chciwość) A końcówka naprawdę wspaniała. 'To tak jakbyś szedł na fotel u fryzjera' i 'mówisz do kogoś, kto nie ma serca. Mnie wyrwano je dawno temu'. I wzruszające poświęcenie i koniec filmu.