W pewnym momencie w "Pogardzie" Michel Picolli mówi do BB:
"-Dlaczego nic nie mówisz?
-Bo nie mam nic do powiedzenia." - ona odpowiada.

(Pod)świadomie mówi w imieniu Godarda?
Kocham BB, ale jej udziału w tej wierutnej, nadętej, sztucznej do potęgi n bzdurze, nie mogę jej darować. Ten film to kłamstwo, kłamstwo 24 klatki na sekundę.
Lepiej obejrzeć "PRAWDĘ" Henri-Georgesa Clouzota z BB:
https://www.filmweb.pl/film/Prawda-1960-8850

Watek miłosny "Pogardy" torpedują dialogi są pisane w pogardzie do widza. Pretensjonalnie głupie, naiwne, patetyczne, nieznośnie deklaratywne, zarazem szokująco dziecinne,. Bohaterowie (pełnoletni!) mówią do siebie jak niedojrzałe nastolatki, nieustannie międlą temat
kocham-nie kocham,
czuję-nie czuję,
myślę-nie myślę
i to w sposób tak irytująco nachalny, że jest to po prostu nie do zniesienia. Żadnej subtelności, niuansu, wszystko kawa na ławę, łopatą w pysk i do głowy. Ohyda.

Watek okołofilmowy rujnuje postać producenta filmowego.
Zgoda to antypatyczny gość, kabotyn, kretyn, czytający złote myśli z kieszonkowego podręcznika, ale...
gdy widzi już zmontowany materiał Fritza Langa jego pretensje są uzasadnione. Na ekranie nie ma filmu, są tylko zdjecia posągów greckich. To nie jest film. Mało tego, wręcza Langowi scenariusz do ręki pytając: gdzie to jest, bo nie na ekranie?!
Wniosek: czytał scenariusz. Nie jest zatem taki głupi. Został przez Langa oszukany.
Tak jak widzowie przez Godarda.