I właśnie przy okazji takich aktorek jak Chastain można to odkryć. Jak patrzę na gwiadki telewizji dziecięcych, albo na aktorki ubóstwiane przez nastolatki, to jak przez mgłę pamiętam, że 20 lat temu też miałem taki gust.

"Ile w nim jest przedszkola ten tylko się dowie, kto dojrzał" - że sobie pozwolę naśladować heksametr wieszcza :)

Natomiast z czasem człowiek zaczyna jednak coraz bardziej cenić wnętrze (choć wciąż chce je widzieć w twarzy i ruchach). I wtedy spojrzenie na idolów młodości po prostu wywołuje wstrząs. Głupawe minki i totalna bezmyślność na pucołowatych buziach... - i ja za tym wzdychałem, o matko i córko! Brrrr!

Dotyczy to obu płci, zresztą. Która zdrowa na umyśle dorosła kobieta może się podniecać nastoletnimi idolami, za którymi ich córki obsikują sobie dżinsy?

Natomiast utrata dawnych bożyszcz jest rekompensowana (z nawiązką wg mnie) odkryciem całej masy nieprzeciętnych ludzi i piękna, na które dotąd nie zwróciłby człowiek uwagi. Jessica z pewnością należy do takich osób. Szczerze mówiąc sram na to, czy ktoś ją uznaje za brzydką czy nie. Ma w sobie ewidentnie "coś" i jest zwyczajnie dobra, a także ma nietuzinkową "rozpiętość" ról, co jest rzeczą jednak wciąż dość rzadką w aktorskim rzemiośle. Porównajcie sobie "Mamę" i "Służące" i spróbujcie wyobrazić którąś z tych nastoletnich pind postawionych przed zadaniem sprostania choćby jednej z tych ról, nie mówiąc o obu.