Z tego, co kiedyś powiedział w wywiadzie Edward Norton to podobno "Osierocony Brooklyn" był pierwszą książką, jaka wpadła mu w ręce po premierze "Podziemnego kręgu" (1999 roku) i od tej pory walczy o jej zekranizowanie. Najpierw problem stanowiły prawa autorskie, później autorska wizja reżysera (czyżby w końcu Oscara dla Edka?) a na koniec jak zwykle — pieniądze. Dwie dekady to zdecydowanie za długo, ale podobno w tym roku ma wreszcie dojść do premiery i to w takiej wersji, jaką pierwotnie zaplanował sobie Norton.

Co do powieści Lethema to w sobie niesamowity i sprawnie zrealizowany pomysł wyjściowy — narrator cierpiący na Zespół Tourette'a próbujący rozwikłać zagadkę śmierci swojego przyjaciela — sprawia, że z przyzwoitego kryminału powieść Lethema urasta do pozycji wyjątkowej. Samemu wątkowi kryminalnemu niewiele można zarzucić, poza faktem, że jest tu raczej elementem drugorzędnym. Tak naprawdę ważny jest główny bohater, Lionel Essrog, w którego skórze (czy raczej głowie) dane nam jest się znaleźć.

Powieść to znakomite studium tej przypadłości, potraktowane z jednej strony z odpowiednim dystansem i humorem a z drugiej rzucające cenne światło na to, czym Syndrom Tourette'a jest i jak ciężko może być człowiekowi dotkniętego tą dolegliwością.

Jest to jednak poza tym wyborna powieść obyczajowa, przyzwoity kryminał, nacechowany nietuzinkowym klimatem i cenną — choć momentami odrealnioną (co jest zaletą) - ilustracją nowojorskiego półświatka.

W tym roku konkurencja jest mocna (Tarantino, Scorsese, wizjonerski "Joker" Jarmusch, Złotopalmowy Bong i inni), ale myślę, że jeżeli wszystko pójdzie zgodnie z planem to "Osierocony Brooklyn" będzie mógł śmiało konkurować o miano filmu roku.

Dodatkowo cieszy mnie Bruce Willis w roli mentora głównego bohatera. Dawno nie widziałem go w dobrym repertuarze (chyba ostatni raz w "Moonrise Kingdom"), ale to świetny i niedoceniony aktor. A jak wiadomo role mentorów ("Szósty zmysł") wychodzą mu świetnie.