od Mroczków, to tu ma odpowiedź. Do momentu kiedy Julka klepie tekst, jest jeszcze w miarę biernie. W sensie, że można ją traktować jako częściowo ruchomy element scenografii, albo nieco bardziej aktywnego statystę. Ale zabawa zaczyna się, kiedy Julia próbuje grać. Udawać emocje. O bracie/siostro! To jest sytuacja w której każdy absolwent szkoły aktorskiej zamyka się w ciemnym pokoju, siada w kącie na podłodze i zaczyna ssać duży palec u nogi, przy czym katatonia taka trwa nawet do 48 godzin. Jest jednak coś na obronę Julii. A mianowicie to, że polskie pseudo-aktorstwo ma grube tomy historii zapisanej tytułami klanów, rodzinekpeel, nawspólnych, jak również produkowanymi na przemysłową skalę "hitami" kinowymi. Młoda osoba oglądając tego typu okazy telewizyjne/filmowe rodzi w swojej głowie przerażającą myśl: "Skoro oni, to czemu nie ja?"