Moim zdaniem Machulski jest słabym reżyserem, a jego komedie kompletnie mnie nie śmieszą i nudzą. Rozumiem że mogą się komuś podobać, ale mówienie, że Vinci to najlepszy polski film jest wręcz bluźnierstwem! Najlepsze polskie filmy to Nóż w wodzie, Popiół i diament, Kanał, Salto, czy Baza ludzi umarłych, a taka lekka komedyjka nie powinna wogóle być porównywana z takimi arcydziełami. A jeżeli chodzi o polskie filmy komediowe, to wszystko od Machulskiego wypada bardzo źle na tle takich produkcji jak np. Dzień świra, Alternatywy 4, Jak rozpętałem 2 wojnę światową, Rejs, czy Kogel Mogel. Wymienione przeze mnie filmy mają ciekawą, logiczną fabułę, zapadające w pamięć dialogi, czy przesłanie, metafory oraz są po prostu zabawne, a więc przed wypowiadaniem się o najlepszym filmie polskim, trzeba poznać historię kina i nie obrażać bezmyślnie dobrych filmów, tylko starać się je zrozumieć. W rzeczywistości kino polskie zawsze było lepsze od amerykańskiego, ponieważ polskie filmy (te dobre) są bardzo wymagające, a amerykańskie pseudowymagające. W Polsce w ostatnich latach powstały naprawdę niesamowite filmy (Zimna wojna, Ostatnia rodzina) proszę podać mi przykład tak dobrego filmu amerykańskiego zrobionego w ostatnich latach. Amerykanie też robią filmy w stylu polskiego Porady na zdrady, a ponadto tworzą produkcje, które owszem wymagają myślenia, ale po ich obejrzeniu widz nie dochodzi do żadnych
spektakularnych wniosków (np. Lot nad kukułczym gniazdem). Filmy te są po prostu skomplikowane i udają że są przez to dobre. Jedyny obejrzany przeze mnie film amerykański, który trzyma poziom europejskiego kina to Tramwaj zwany pożądaniem. To wszystko, zachęcam do dyskusji.

Dzień świra komedią? Ładnie popłynęłaś...
Pomijam pitolenie, ze Amerykanie nie robią dobrych filmów bo to absurd.

Dzień świra to komedia. Czarny humor, to wciąż humor. Oczywiście, jest tam sporo dramatu i ten film jest naprawdę głęboki i wzruszający, ale jest również zabawny. To po prostu komedio-dramat. Nie napisałam, że Amerykanie nie robią dobrych filmów. Podałam nawet przykład dobrego amerykańskiego filmu. Proszę zauważyć również, że moja wypowiedź jest sprzed połowy roku. Od tego czasu obejrzałam mnóstwo świetnych amerykańskich filmów. Zresztą teraz trochę nie zgadzam się z moją poprzednią wypowiedzią. Chodzi mi o to, że kino amerykańskie jest dobre, ale bardziej nastawione na rozrywkę. Nawet wymagające produkcje nie wciskają w fotel, nie przytłaczają widza, tak jakby amerykańscy twórcy bali się spowodować u widza dyskomfort i stworzyć film bezwarunkowo szczery a przy tym plastyczny w interpretacji, poetycki. Europejskie kino moim zdaniem lepiej radzi sobie z taką właśnie szczerością wobec widza i nie jest tak nastawione na rozrywkę, jak amerykańskie. Ja po prostu najbardziej tę cechę cenię w filmach, dlatego bardziej pasuje mi kino europejskie, ale jest to moja subiektywna opinia. Powaga i artyzm w kinie europejskim może wynikać z tego, że Europa znacznie bardziej ucierpiała podczas drugiej wojny światowej, niż Ameryka. Kino i wojna to z pozoru niezbyt związane tematy, ale kino tworzyli ludzie, m.in. ci, którzy w wyniku tej wojny coś stracili, doszli do jakichś wniosków, przeżyli traumy, które ich ukształtowały. I takie cierpiące osobowości tworzyły kino lat 50.-70. Moim zdaniem może mieć to wpływ na to, że europejskie filmy częściej były nastawione na refleksję, a amerykańskie na rozrywkę. Są też różnice między takimi narodowymi cechami i stylem życia Amerykanów i Europejczyków. Amerykanie są bardziej pozytywnie nastawieni do życia, to też mogło mieć wpływ na kino, które tworzą i tworzyli. Mam nadzieję, że teraz precyzyjniej się wyraziłam i szerzej podeszłam do sprawy. Przepraszam za ewentualne nieścisłości między moimi wypowiedziami. Przez pół roku moje podejście zdążyło się lekko zmienić. Pozdrawiam.

Nie. Ten film nie ma nic wspólnego z komedia ani czarnym humorem. To film od A-Z skrojony pod dramat. Z pozoru zabawne akcenty szybko zmieniają się w szereg gorzkich podsumowań. Bez urazy a;e twój wywód ma 3/4 strony można by zamknąć w kilku zdaniach a treść przez to byłaby lepiej i zrozumiałej przyswajalna. Pół żartem, pół serio to przypomina mi dialog tych pseudokrytykow i ich puste i nic nie znaczące wywody w Superpodukcji. A i jeszcze jedno USA od kiedy powstało toczy wojny nieustannie czy to ze sobą czy z innymi wiec te porównanie do Europy i wojny jest jakieś takie bezmyślne..

Dzień świra to dramat, ale również komedia. Jest tak określony nawet przez filmweb. Ten film jest zabawny ale również tragiczny i prowadzący do refleksji. Te cechy mozna pogodzić. Oczywiście, te zabawne rzeczy są jednocześnie bardzo przygnebiajace, dlatego na dniu świra jest śmiech przez łzy. Rozumiem też, że ten film może ciebie nie śmieszyc, co nie zmienia faktu że został on sklasyfikowany jako komedia i musisz to zaakceptować. Po drugie, jeżeli moja wypowiedź nie ma dla ciebie sensu, to może wskaż jakieś czynniki które na to wskazują. Myślę że przedstawiam tam logicznie moje stanowisko, a to że ty się z nim nie zgadzasz, nie znaczy że moja wypowiedź jest pozbawiona sensu. To dwie różne sprawy. Poza tym, fragment o wojnie jest jak najbardziej racjonalnym argumentem, ponieważ jasne, Amerykanie toczyli mnóstwo wojen, ale wtedy nie istniało jeszcze kino, więc te cierpiące w wyniku wojen pokolenia Amerykanów nie mogły tworzyć filmów. Europejczycy trafili akurat tak, że w wyniku wojny byli najbardziej pokrzywdzeni, a po wojnie rozkwitło kino. Co z tego, że Amerykanie mieli mnóstwo wojen, jeżeli nie mogli tworzyć kina pod wpływem inspiracji wojną, poniewaz nie istniało nawet coś takiego jak film? Nie mogli też przekazać swoich uczuć następnym pokoleniom, bo takie tragedię trzeba przeżyć żeby mieć to w głowie. Opowieści nie wystarczą.

xd