Cóż z tego? Swoją osobowością potrafi zapełnić cały ekran (nie tylko potrafi, ale również to robi - zawsze). I wprost załośnie wyglądają przy niej nawet największe filmowe osobowości. Nie daje im ona najmniejszych szans. Umiejętność "kradzieży scen" opanowała do perfekcji. Pomimo tego, że nierzadko gra role drugoplanowe, często jest tym na co się czeka. Jest niczym wulkan, który ma za chwilę wybuchnąć. Po niej można się spodziewać najwybitniejszych aktorkich kreacji, bo po prostu może sobie na nie pozwolić. Zawsze jest ostra jak brzytwa, zabawna, czasem nawet straszna. Nie am najmneijszej szansy by obejrzeć film z jej udziałem i nie zauważyć, że ona tam grała.
Przebojem wkroczyła do hollywood rolą w "Misery", ale udowodniła, że to nie był szczyt jej możliwości. "Smażone zielone pomidory", "Dolores", "Barwy kampanii" czy "Schmidt" to kolejne jej wybitne role, gdzie nie mają z nią szans Jessica Tandy, Jennifer Jason Leigh, John Travolta czy Emma Thompson. Ona potrafi przejąć całą uwagę widzów (jak to zrobiła chyba najdobitniej w "Barwach kampanii" czy "Sześć stóp pod ziemią").
Moim zdaniem gdyby istniał jakiś miernik talentu i gdyby zmierzyć go tej panii okazałoby się, że żadna aktorka w jej wieku, prócz Meryl Streep i Glenn Close nie ma go tak wiele. Tworzy ona moim zdaniem z Meryl i Glenn wielką trójcę aktorek, u których nie liczy się wygląd, a talent. Poza tym wszystkie trzy są niezwykle wyraziste i mogą zagrać absolutnie każdą rolę - bez ograniczeń. W komedii, dramacie i czymkolwiek innym co ludzie wymyślą. Zobaczyć te trzy panie na ekranie, razem, to byłoby coś cudownego.