Powoli gasną prawdziwe gwiazdy polskiego kina i teatru. Ludzie, którzy byli artystami, którzy szanowali swój zawód i swoich widzów, zachwycali tworzonymi kreacjami, inteligencją, błyskotliwością, erudycją. Niby takie jest życie, ale żal ogromny, tym bardziej, że jakoś nie bardzo ma ich kto zastąpić.
Dziś odszedł Krzysztof Kowalewski, niedawno Ryszard Kotys, Hanna Stankówna, Piotr Machalica, Wojciech Pszoniak, Ryszard Ronczewski i tylu innych. Na szczęście za życia mogli powiedzieć „non omnis moriar” – grali w filmach, które nie odejdą w zapomnienie, a więc i oni będą ożywać w naszej pamięci.

Ja też kochałam Pana, Panie Sułku kochany!