Ostatnie miesiące zdziesiątkowały nam ludzi kina. Alan Rickman, czy Andrzej Żuławski. Wcześniej także związany z filmowym show-businessem – David Bowie.
Dziś nieodżałowany Marian Kociniak.
Odszedł, ale tylko pozornie. Na zawsze pozostanie w mojej pamięci.
Zawsze już będzie wracał, gdy każdorazowo, z pilotem w ręku będę zasiadał do ulubionego cyklu „Jak rozpętałem drugą wojnę światową” by lewitować ze śmiechu przy scenie przesłuchania przez gestapo w wydaniu Kociniak vs Karewicz.
I takim go zapamiętam.
Jako niezatapialnego Franka Dolasa dyndającego na spadochronie przy kościelnej dzwonnicy, czy niezmordowanego Murgrabię, bez którego serial „Janosik” straciłby połowę kolorytu.

Oraz z wielu, bardzo wielu innych, równie niezapomnianych ról…